![Choćby nawet [pożądania] nie wzrosły tak dalece](https://istis.pl/wp-content/uploads/2025/11/bird-9370149_1280-1140x892.jpg)
„Choćby nawet [pożądania] nie wzrosły tak dalece, to jednak smutny widok przedstawia biedna dusza, opanowana przez żyjące w niej pożądania. Nieszczęśliwa jest sama w sobie, przykra dla bliźnich, leniwa i ociężała w rzeczach Bożych. Żadna dolegliwość bowiem nie utrudnia tak choremu ruchu ani nie odbiera tak apetytu, jak pożądanie stworzeń czyni duszę ociężałą i niechętną w pełnieniu cnoty. Te właśnie nieumartwione, niezwrócone do Boga pożądania i skłonności uczuciowe są zwykle przyczyną, dla której wiele dusz jest opieszałych i niedbałych w pełnieniu cnoty”.
św. Jan od Krzyża „Droga na Górę Karmel” I 10.4
Posty oznaczone jako apetyt
Pamiętaj, że olbrzymi śpią aż nazbyt mocno
„Pamiętaj, że olbrzymi śpią aż nazbyt mocno; że
Czarownice często zdradza ich apetyt;
Smoki mają gdzieś zawsze jeden słaby punkt;
Serca bywają dobrze ukryte,
A ty zdradzasz je słowem.
Nie zazdrość swojej siostrze:
Wiesz, że diamenty i róże,
Sypiące się z ust są równie nieprzyjemne, jak żaby i ropuchy:
A także zimniejsze, ostrzejsze, i kaleczą”.N. Gaiman „Instrukcja” w tenże „M jak magia”, s. 228
Photo by Stefan Keller on Pixabay