„Nawrócenia, a raczej nieustannego nawracania się – przemiany umysłu, serca i ducha – potrzebuje każdy chrześcijanin. Gdy rezygnuje z przeciętności, stawia Boga na pierwszym miejscu oraz podejmuje życie gorliwe i pracę nad własnym charakterem, możemy mówić o nawróceniu ascetycznym”.
B. Juszkiewicz-Bednarczyk OCDS „Nawrócenie – doświadczenie terezjańskie” w: „Zaproszenie na Górę Karmel” t. 4 „Modlitwa”, s. 112
Posty oznaczone jako B. Juszkiewicz-Bednarczyk
Przemiana ma zatem polegać na zmianie mentalności
„Przemiana ma zatem polegać na zmianie mentalności. Nawracać się to przede wszystkim zmieniać myślenie – o sobie samym i swoim postępowaniu oraz o sensie i celu życia. Konsekwencją zmiany myślenia jest zmiana samego życia”.
B. Juszkiewicz-Bednarczyk OCDS „Nawrócenie – doświadczenie terezjańskie” w: „Zaproszenie na Górę Karmel” t. 4 „Modlitwa”, s. 110
Powinno być zachowane wyczucie piękna
„We wszystkim, co odnosi się do Eucharystii, powinno być zachowane wyczucie piękna. «Liturgia bowiem, jak i zresztą Objawienie chrześcijańskie, ma wewnętrzny związek z pięknem: jest veritatis splendor. (…) Prawdziwym pięknem jest miłość Boga, który definitywnie objawia się nam w tajemnicy paschalnej. Piękno liturgii jest częścią tej tajemnicy; ona jest najwyższym wyrazem chwały Bożej i stanowi, w pewnym sensie, otwarcie się Nieba ku ziemi. Pamiątka odkupieńczej ofiary niesie w sobie ślady tego piękna Jezusa (…). Piękno nie jest więc jedynie czynnikiem dekoracyjnym liturgii; ono jest jej elementem konstytutywnym, gdyż jest atrybutem samego Boga i Jego Objawienia». Dbałość o ukazanie tego piękna jest więc oddaniem czci Bogu i zarazem istotnym elementem duchowości eucharystycznej”.
B. Juszkiewicz-Bednarczyk OCDS „Eucharystia – centrum życia chrześcijańskiego (duchowość Eucharystii)” w: „Zaproszenie na Górę Karmel” t. 3 „Przyrzeczenia”, s. 163-164
Photo by useristrator3 on Pixabay
