“A kiedy mnie już nie będzie
to nic się przecież nie zmieni
spadnie śnieg albo deszcz
i liść pożółknie w jesieni.
A gdyby to była wiosna
ulepi gniazdo jaskółka
wilga zaśpiewa «so fi ja»
zakuka na szczęście kukułka.
Kwiaty też będą pachniały
i trawa się zazieleni
bo kiedy mnie już nie będzie
to nic się przecież nie zmieni”.B. Fastowiec
Krótką informację na temat autorki można znaleźć tutaj
Photo by Joggie on Pixabay
“Życie, jak jesień…. coś w niém z blasków lata,
Z uśmiechów słońca przez mgły i szarugi,
Z złotawych błysków wśród szarego świata,
Z kwiatów, co nigdy nie kwitną raz drugi….
Życie, jak jesień, — lecz serce, jak ptaszę,
Co się promykiem lada światła łudzi
I pod niebieskie wzlatując poddasze,
Nową piosenką o wiośnie się budzi….
A wiosna zawsze gdzieś tam za górami —
Niebo słoneczném uśmiechem nas zwodzi
I jak te ptaki, łudzone blaskami,
Czekamy wiosny — a zima nadchodzi”.M. Gawalewicz “Życie — jesień”
Photo by Free-Photos on Pixabay
“Mówię: Jesień – i drzewom opadają liście,
Strumieniom rankiem chłodno, ślepną słoneczniki.
To jakby czas pożaru, czas powodzi przyszedł,
Czas gaszenia kolorów, umierania muzyki”.M. Stanclik
“Nie budźcie ich, aż ciemność się odmieni,
Przeklęty mrok, gdzie świętym oczy ślepną,
Nie budźcie ich w tę smutną noc jesieni,
W ten zgniły chłód, gdy duchom skrzydła lepną”.M. Bohusz, cyt. za S. Żeromski “Ludzie bezdomni”
“Nie potrzeba pościć całymi dniami, ani medytować godzinami, żeby doświadczyć poczucia najwyższej tajemnicy, która nieustannie nas otacza. Wszystko, czego potrzeba, to dostrzec kwitnące drzewo, las zalany kolorami jesieni, uśmiech dziecka”.
Nie wiem, czyj to cytat. Jeśli Ty wiesz, daj znać, to uzupełnię tę informację.
“Kto swojego życia wiosną
W drodze pamiątki rozsiewa –
Niech się w jesieni spodziewa,
Że z nich – łzy wyrosną”.J. I. Kraszewski “Do ***”
“Zapragnąłem wyczytać w zodiaku
Swoje losy i dolę żywota,
Alem nigdy nie otrzymał znaku,
Czy się spełni dni moich tęsknota.
Po minionych złych deszczach i burzy
Powracają burze i złe deszcze,
Ale ciągle nadzieja mi wróży,
Że to, czego czekam, przyjdzie jeszcze.
Zostawiłem drzwi moje otworem,
Bo mam w duszy pewność tajemniczą:
Radość przyjdzie z winogron słodyczą,
Przyjdzie późną jesienią, wieczorem”.
L. Staff “Nadzieja”
