Zrozumcie, że język może ukryć prawdę

„Zrozumcie, że język może ukryć prawdę, ale oczy – nigdy! Ktoś wam zadaje niespodziewane pytanie, nie zdradzacie się nawet drgnieniem, błyskawicznie bierzecie się w garść i wiecie, co należy powiedzieć, żeby ukryć prawdę, i wygłaszacie to niezmiernie przekonywająco, i nie drgnie na waszej twarzy żaden muskuł, ale – niestety – spłoszona pytaniem prawda na okamgnienie skacze z dna duszy w oczy i już wszystko stracone”.

M. Bułhakow „Mistrz i Małgorzata”

Photo by Bessi on Pixabay

Chodzi mi o to

„Chodzi mi o to, aby język giętki
Powiedział wszystko, co pomyśli głowa;
A czasem był jak piorun jasny, prędki,
A czasem smutny jako pieśń stepowa,
A czasem jako skarga Nify miętki,
A czasem piękny jak Aniołów mowa,
Aby przeleciał wszystko ducha skrzydłem.
Strofa winna być taktem, nie wędzidłem”.

J. Słowacki