Panie Jezu, który prosisz nas, abyśmy stali się jak dzieci

„Panie Jezu, który prosisz nas, abyśmy stali się jak dzieci, daj mi serce łagodne i wolne, zdolne postrzegać drżenia historii, dyszenie przyszłości, jęki cierpiących, niepokoje młodych, miłość zakochanych. Nie pozwól, abym zamknął się w strachu. Uczyń mnie uważnym na Ciebie, abym mógł dalej zdążać ku wysokościom nieba, zakotwiczony u potrzeb ziemi, w pogodnej pewności, że Ojciec trzyma mnie za rękę, i że Duch Święty każdego dnia zaskarbia dla mnie synowską miłość”.

M. Orsatti

Photo by ymyphoto on Pixabay

On bowiem jest najlepszym Pocieszycielem

„On bowiem jest najlepszym Pocieszycielem, On, który nas kocha miłością, jakiej nigdy nie będziemy mogli pojąć! Jezus płakał, gdy przebywał na ziemi. Złącz swoje łzy z Jego boskimi łzami i uwielbiaj z Nim wolę Tego, który tylko dlatego rani, że miłuje”.

św. Elżbieta od Trójcy Świętej „Pisma” t. II, list do Marii Luizy Ambry (z domu Maurel), s. 118-119

Photo by Anemone123 on Pixabay

Duch Święty, jak silny wiatr

„Duch Święty, jak silny wiatr, w jednej sprzyjającej chwili popycha barkę naszej duszy o wiele bardziej naprzód, niż my uczynilibyśmy to w trakcie miesięcy i lat, wiosłując jedynie o własnych siłach! Niech nic cię nie martwi, nic nie przeraża: wszystko przemija, ale Bóg się nie zmienia! Cierpliwością uzyskasz wszystko! Temu, kto jest z Bogiem, niczego nie brakuje! Miłość jest prawdziwa tylko wówczas, jeśli wszystko ceni!”

św. Teresa od Jezusa

Photo by Tom on Pixabay

Gdy dusza raz opuściła grzech

„Gdy dusza raz opuściła grzech czy brud, Bóg nie wypomina go już więcej ani nie umniejsza swej łaski. «On nie wydaje wyroku po raz wtóry w raz osądzonej sprawie» (Na 1,9).
Chociaż Bóg zapomina o złości i grzechu, przebaczywszy je raz, nie powinna jednak dusza zapominać o swych dawnych grzechach. Mówi Mędrzec (Syr 5,5): «Za odpuszczone grzechy nie bądź bez bojaźni». A to dla trzech powodów. Po pierwsze, aby mieć zawsze okazję do nieufności względem siebie. Po drugie, aby mieć zawsze za co dziękować. Po trzecie, aby to służyło do większego zaufania, aby więcej otrzymać. Jeśli bowiem, będąc w grzechu, otrzymała od Boga tak wielkie dobro, o ileż większych łask będzie mogła się spodziewać, będąc w miłości i wolna od grzechu!”

św. Jan od Krzyża „Pieśń duchowa” 33.1

Photo by cocoandwifi on Pixabay

Dlatego Stefan postanowił sobie

„Dlatego Stefan postanowił sobie, że własne dzieci nauczy kochać. Da im to, czego nigdy nie miał. Da im miłość.
– To niemożliwe – powiedziała – nie można dawać, skoro się nigdy nie otrzymało. Można tylko o miłość zabiegać, skamleć, prosić, wymuszać, szantażem albo siłą”.

E. Grętkiewicz „Idę kochać!” w: taż „Szminka w kolorze cyklamenu”, s. 63

Photo by Pexels on Pixabay

Dla siebie Bóg nic z tego nie pragnie

„Dla siebie Bóg nic z tego nie pragnie, gdyż niczego nie potrzebuje. A jeśli czegoś pragnie, to jedynie tego, co wywyższa duszę. Ponieważ nie ma innej rzeczy, w której mógłby ją bardziej wywyższyć, jak zrównanie jej ze sobą, zatem tego jedynie pragnie, żeby Go miłowała. Właściwością miłości jest zrównanie kochającego z tym, co kocha”.

św. Jan od Krzyża „Pieśń duchowa” 28.1

Photo by pierreforlin on Pixabay

Jesteś schwytany w pułapkę pracy

„Jesteś schwytany w pułapkę pracy, miłości, atrakcyjności i wartości. Nie możesz ich dosięgnąć. Nigdy nie wyrobisz się ze wszystkim, co masz do zrobienia. Nieważne, ile stracisz na wadze, i tak nie poczujesz się atrakcyjna. Nieważne, jak wiele osiągniesz: i tak nie poczujesz się kompetentny. Nieważne, jaką miłością cię obdarzą. Nigdy nie poczujesz się jej godny […]. Perfekcjonizm to nieustanne osądzanie siebie i innych jako wadliwych. Im więcej oceniasz, tym więcej wad dostrzegasz”.

G. Zukav „Serce duszy”, s. 155-156

Photo by bstad on Pixabay