“Czasem można spotkać takie drzewka na wpół zarzucone, na wpół zapomniane, rosnące w zardzewiałych puszkach w jakiejś niezbyt udanej szkółce, nie sprzedane z powodu zbyt dziwacznych kształtów czy pewnej liczby martwych gałęzi, czy wreszcie zbyt powolnego wzrostu całości lub niektórych fragmentów. Są to okazy wyróżniające się ciekawym kształtem pnia oraz odpornością na przeciwności losu, która sprawia, że rozkwitają, znalazłszy bodaj najmniejszy pretekst do życia”.
T. Sturgeon “Powolna rzeźba” w: “Rakietowe Szlaki” t.2, s. 252