“Nic nie powróci. Oto czasy
już zapomniane; tylko w lustrach
zsiada się ciemność w moje własne
odbicia — jakże zła i pusta.
O znam, na pamięć znam i nie chcę
powtórzyć, naprzód znać nie mogę
moich postaci. Tak umieram
z pół objawionym w ustach Bogiem.
I teraz znów siedzimy kołem,
i planet dudni deszcz — o mury,
i ciężki wzrok jak sznur nad stołem,
i stoją ciszy chmury.
I jeden z nas — to jestem ja,
którym pokochał. Świat mi rozkwitł
jak wielki obłok, ogień w snach
i tak jak drzewo jestem — prosty.
A drugi z nas — to jestem ja,
którym nienawiść drżącą począł
i nóż mi błyska, to nie łza
z drętwych jak woda oczu.
A trzeci z nas — to jestem ja
odbity w wypłakanych łzach,
i ból mój jest jak wielka ciemność.
I czwarty ten, którego znam,
który nauczę znów pokory
te moje czasy nadaremne
i serce moje bardzo chore
na śmierć, która się lęgnie we mnie”.K. K. Baczyński “Spojrzenie”
Posty oznaczone jako przeszłość
Niedobrze, że zaprzątacie myśli
“Zresztą niedobrze, że zaprzątacie myśli tym, co kiedyś w przyszłości przykrego przyjść może; jest to jakby wkraczaniem w działanie Stwórcy! My, co idziemy drogą miłości, nie powinniśmy nigdy niczym się martwić. Gdybym nie cierpiała z minuty na minutę, nie mogłabym zachować cierpliwości; widzę tylko to, co jest teraz, zapominam o przeszłości, a przyszłości nie chcę przewidywać. Jeżeli zniechęcamy się niekiedy lub popadamy w zwątpienie, to tylko dlatego, że myślimy o tym, co było, albo o tym, co będzie”.
św. Teresa od Dzieciątka Jezus “Dzieje duszy”, s. 276 – 277
Photo by Enrique Meseguer on Pixabay
Jest taki małej wyspy kawałek
“Jest taki małej wyspy kawałek,
Który ci bliższy niż reszta świata.
Na tym kawałku wciąż pozostaje
Wysepka szczęścia – dziecięce lata”.P. Pieńkowski “Szklana Kula”, w: tenże “Baśnie z piaszczystej wyspy”
Ci, którzy żyją wspomnieniami
“To prawda, że ci, którzy żyją wspomnieniami, nigdy tak do końca nie będą szczęśliwi. Ale jeśli spotka ich coś naprawdę smutnego, to mogą zawsze uciec w świat marzeń. I dlatego nigdy nie będą prawdziwie nieszczęśliwi”.
P. Pieńkowski “Schody” w: tenże “Baśnie z piaszczystej wyspy”
Oby ci, Synku, czar pozostał
“Oby ci, Synku, czar pozostał,
Nie ściągał w błota żabi rechot.
Żebyś, gdy będziesz już dorosły,
Umiał rozpłakać się w uśmiechu.
Byś nie zazdrościł głazom tępym
Siły, spokoju i goryczy.
Brzydził się jodłującym sępem,
Współczuł, gdy z bólu łoś zaryczy.
Żeby minęło, co zostało,
Żeby przetrwało co przepadło”.M. Wojtyszko “Saga rodu Klaptunów”
Zdarza się, że nie wierzymy w miłość Boga
“Zdarza się, że nie wierzymy w miłość Boga, ponieważ bolesne przeżycia z przeszłości wpisały w naszą podświadomość przeświadczenie, że nie jesteśmy godni miłości”.
B. Dubois “Uzdrowienie zranień z dzieciństwa ze św. Teresą z Lisieux”, tł. M. Grabski, s. 377
Szukajcie prawdy jasnego płomienia
“Szukajcie prawdy jasnego płomienia,
Szukajcie nowych, nieodkrytych dróg!
Za każdym krokiem w tajniki stworzenia
Coraz się dusza ludzka rozprzestrzenia
I większym staje się Bóg!
Choć otrząśniecie kwiaty barwnych mitów,
Choć rozproszycie legendowy mrok,
Choć mgłę urojeń zedrzecie z błękitów, —
Ludziom niebiańskich nie zbraknie zachwytów,
Lecz dalej sięgnie ich wzrok.
Każda epoka ma swe własne cele
I zapomina o wczorajszych snach:
Nieście więc wiedzy pochodnię na czele
I nowy udział bierzcie w wieków dziele,—
Przyszłości podnoście gmach!
Ale nie depczcie przeszłości ołtarzy,
Choć macie sami doskonalsze wznieść:
Na nich się jeszcze święty ogień żarzy,
I miłość ludzka stoi tam na straży,
I wy winniście im cześć!
Ze światem, który w ciemność już zachodzi
Wraz z całą tęczą idealnych snów,
Prawdziwa mądrość niechaj was pogodzi:
I wasze gwiazdy, o zdobywcy młodzi,
W ciemnościach pogasną znów!”.A. Asnyk “Do młodych”
Jeden uśmiech dziecinnych lądów
“Jeden uśmiech dziecinnych lądów
Błękitniejszy mi jest niż woda,
Bo mnie żłobi niedobra mądrość,
Bo się kończy nieżywa młodość”.K. K. Baczyński “Westchnienie” (fragm.)
Tak teraźniejszość gubi się, szaleje
“[…] tak teraźniejszość gubi się, szaleje,
Co przeminęło, prawdziwie istnieje”.J. W. Goethe “Faust”
Ja kocham cały naród
“Ja kocham cały naród! – objąłem w ramiona
Wszystkie przeszłe i przyszłe jego pokolenia […]”.A. Mickiewicz “Dziady” cz. III