„Może, pomyślał, nie ma czegoś takiego jak dobrzy i źli przyjaciele. Może są po prostu tylko przyjaciele, ludzie, którzy będą przy tobie, kiedy ci coś dolega, i pomogą ci, byś nie czuł się zbyt samotny. Może to ludzie, dla których warto przeżywać strach, mieć nadzieję… i żyć. Być może także są to ludzie, za których warto umrzeć, kiedy trzeba. Nie ma dobrych przyjaciół. Nie ma złych przyjaciół. Są jedynie ludzie, których pragniesz i z którymi chciałbyś być – ludzie, którzy mają swoje miejsca w twoim sercu”.
S. King „To”. Tł. R. Lipski. Warszawa 2009, s. 779
Posty oznaczone jako S. King
Nadzieja to najgorsze skurwysyństwo
„Nadzieja to najgorsze skurwysyństwo, jakie wylazło z puszki Pandory”.
S. King
Photo by AI-Hobby-Kunst on Pixabay
Psycholodzy bywają często niewiarygodnymi, wprost celowymi głupcami
„Psycholodzy bywają często niewiarygodnymi, wprost celowymi głupcami, jednakże mają absolutną rację, podkreślając straszliwą trwałość pewnych wspomnień. Żerują one na umyśle człowieka niczym ohydne pijawki, a właściwe słowa […] są w stanie momentalnie je ożywić, zmienić w wijącą się gorączkowo masę robactwa”.
S. King „Gra Geralda”
Photo by István Asztalos on Pixabay
Kiedy tylko da im się trochę czasu
Jest zbyt młody
„Jest zbyt młody, by mógł nauczyć się nienawidzić sam siebie, ale ziarno już tam tkwi; jeśli da mu się trochę czasu, wzrośnie i zrodzi gorzkie owoce”.
S. King „Mroczna wieża I. Roland”
Photo by Constantin Aeternum on Pixabay
Im dłużej panuje cisza
Dom to oglądanie księżyca wschodzącego nad szałwią
„Dom to oglądanie księżyca wschodzącego nad szałwią i towarzystwo kogoś, kogo można przywołać do okna, żebyście obejrzeli to razem”.
S. King
Ziemia serca mężczyzny
„Podobno kobiety potrafią lepiej dochować tajemnicy i rzeczywiście kilka zapewne skrywają, lecz każda kobieta, która poznała trochę życia, powie, że nigdy nie zdołała wejrzeć w serce mężczyzny. Ziemia serca mężczyzny jest kamienista, Louis. Tak jak ziemia na starym cmentarzysku Micmaców. Tuż pod nią kryje się skała. Mężczyzna hoduje w niej to, co zdoła… i opiekuje się tym”.
S. King „Cmętarz zwieżąt”, tł. P. Braiter, s. 142