W obcym dalekim mieście

“W obcym dalekim mieście, wśród słoty wieczora
I deszczu co się kłębił na czarnym asfalcie
Ujrzał jakiś młodzieniec w błysku reflektora
Twarz Wiecznego Przechodnia, co szedł w ciemnym palcie.

Poznał Go jak w olśnieniu i zawołał: «Panie,
Nie opuszczaj mnie więcej, bom jak Ty wygnaniec,
I jak Ty jestem życia dotknięty żałobą,
Więc użal się nade mną i pozwól iść z Tobą».

Rzekł Chrystus: «Oddaj naprzód wszystko, co posiadasz,
A przyjdź». A na to człowiek wyszeptał ze łzami:
«O Panie, Ewangelię, którą opowiadasz
O młodzieńcu, co nie chciał się dzielić skarbami,

Pamiętam. Ale moje odmienne są dzieje,
Nie mam nic do oddania i nic do dzielenia,
Straciłem dom i bliskich, i kraj, i nadzieję,
I nie mam nic prócz wspomnień».
«Oddaj mi wspomnienia».

Człowiek chciał mówić jeszcze, lecz milczał pobladły,
Ważąc przez chwilę w sercu słów ciężar okrutny,
Wreszcie opuścił głowę, ręce mu opadły…
I odszedł smutny”.

S. Baliński “Smutny młodzieniec”

Jeżeli twoje życie jest nieszczęśliwe…

“Jeżeli twoje życie jest nieszczęśliwe to znaczy, że Pan nie jest dla ciebie Kimś, Kto daje ci szczęście […]. Właśnie zasadniczo to jest tak, że w tym momencie, w którym Pan Bóg się staje najwyższą rozkoszą to natychmiast otwiera się perspektywa związkowa, właśnie wtedy. Dlatego, że Pan Bóg wtedy wie, że jesteśmy wolni […]. Jestem przekonany, że to właśnie Pan Bóg was specjalnie trzyma w tej samotności, bo wie, że jesteście niewolnikami. I wie, że jak wam da w tej niewoli kogoś to wy po prostu go kajdanami przykujecie i z tego będzie jeszcze większa tragedia niż w ogóle jesteście w tej samotności, bo zrobicie z niego bożka. I On w Swoim miłosierdziu po prostu odgania od was facetów […] i On mówi «Właśnie cię wysłuchuję. I nie dam ci. Dlatego, że jesteś niewolnicą»”.
A. Szustak

Tak bardzo często narzekamy na krzyż

“Tak bardzo często narzekamy na krzyż, który mamy dźwigać. Niejednokrotnie jest to krzyż, który faktycznie przekracza nasze ludzkie siły. Częściej jednak narzekamy dla samego narzekania. Do niczego to nie prowadzi, tylko psuje nasze wewnętrzne samopoczucie. Przy okazji inne osoby wokoło nas czują napięcie, z którym nie jest łatwo im się pogodzić. Życie z nami i wokoło nas staje się niemożliwe”.
ks. M. Han