„Radość to motyl, który fruwa nisko nad ziemią, lecz smutek to ptak o wielkich, ciężkich, czarnych skrzydłach, one wynoszą człowieka wysoko ponad życie skąpane w blasku słońca i w zieleni… Ptak smutku leci wysoko, tam gdzie anioły cierpienia pełnią straż przy obozowisku śmierci”.
J. Gaarder „W zwierciadle niejasności”
Posty oznaczone jako skrzydła
Dłoń, która jest zawsze otwarta lub zawsze zamknięta
„Dłoń, która jest zawsze otwarta lub zawsze zamknięta, to dłoń sparaliżowana. Ptak, który nie może otworzyć i złożyć skrzydeł, nigdy nie będzie fruwał”.
Rumi „Śpiew ptaka”
Photo by hellotimothytyndale on Pixabay
Muzyka daje duszę wszechświatowi
Wspierać to nie oznacza chuchać
„Wspierać to nie oznacza chuchać, dmuchać, bronić przed «złym» światem. Wspierać to przygotować do lotu, a potem otworzyć okno i pozwolić wylecieć, a czasem nawet do tego wylotu pchnąć…”
E. Woydyłło-Osiatyńska „Wychowanie bez adoracji. „Wyręczając dziecko we wszystkim, robimy mu krzywdę” – ostrzega Ewa Woydyłło-Osiatyńska”, https://zwierciadlo.pl/psychologia/525696,1,wychowanie-bez-adoracji-wyreczajac-dziecko-we-wszystkim-robimy-mu-krzywde–ostrzega-ewa-woydyllo-osiatynska.read
Przyjaciele są jak ciche anioły
„Przyjaciele są jak ciche anioły, które podnoszą nas, kiedy nasze skrzydła zapominają, jak latać”.
A. de Saint-Exupéry
Photo by Sarah Richter on Pixabay
Poeta jest jak książę przestrzeni i blasków
„Niekiedy dla igraszki żeglarze załogi
Chwytają albatrosy, bujne ptaki morza,
Które ciągną, senliwe towarzysze drogi
Za okrętem, prującym goryczne bezdroża…
Lecz zaledwie na pokład je złożą, na deski
A już ci króle nieba w niezgrabnych podskokach
Kulą żałośnie skrzydła, sny dali niebieskiej,
Włócząc je jak dwa wiosła obwisłe po bokach.
Ten podniebny wędrowiec jak razi i śmieszy!
Niegdyś piękny — jak brzydko i słabo ucieka!
Jeden dziobem wygraża zebranej wkrąg rzeszy,
Inny chroma boleśnie — skrzydlaty kaleka.
Poeta jest jak książę przestrzeni i blasków,
Który wyzywa burze, drwi z strzałów i sidła,
Lecz na ziemię wygnany wśród szyderstw i wrzasków
Nie zdolen chodzić, że mu zawadą są — skrzydła”.C. Baudelaire „Albatros”, tł. A. Lange
Photo by Jim Cooper on Pixabay
Jakże wdzięczna jestem Jezusowi
„Jakże wdzięczna jestem Jezusowi, że pozwolił mi znajdować «jedynie gorycz w ziemskich przyjaźniach». Z sercem takim, jak moje, łatwo dałabym się usidlić i podciąć sobie skrzydła; jakże więc mogłabym potem «ulecieć spocząć»? Jak może serce oddane miłości stworzeń zjednoczyć się wewnętrznie z Bogiem?… Wiem, że jest to niemożliwe. Nie pijąc nigdy z kielicha nadmiernej miłości ku stworzeniom, czuję jednak, że nie mogę się mylić. Widziałam tyle dusz oczarowanych tym zwodniczym światłem, jak podobne biednym motylom latały opalając sobie skrzydła, po czym powracały do tego prawdziwego, słodkiego światła miłości, które wracało im skrzydła bardziej promienne i lżejsze, aby mogły w końcu ulecieć do Jezusa, tego Boskiego Płomienia, «który płonie a nie spala»”.
św. Teresa od Dzieciątka Jezus „Dzieje duszy”, s. 97
Ci, co zaufali Panu
„Lecz ci, co zaufali Panu, odzyskują siły,
Otrzymują skrzydła jak orły:
Biegną bez zmęczenia,
Bez znużenia idą”.Iz 40,31
Nie budźcie ich, aż ciemność się odmieni
„Nie budźcie ich, aż ciemność się odmieni,
Przeklęty mrok, gdzie świętym oczy ślepną,
Nie budźcie ich w tę smutną noc jesieni,
W ten zgniły chłód, gdy duchom skrzydła lepną”.M. Bohusz, cyt. za S. Żeromski „Ludzie bezdomni”
Właśnie wtedy, kiedy sprawy idą źle…
„Właśnie wtedy, kiedy sprawy idą źle, kiedy dobro nas omija, kiedy wydaje się, że nasze modlitwy gdzieś się zagubiły – właśnie wtedy Bóg jest przy nas najbliżej. Kiedy wszystko w życiu dobrze się układa, nie potrzebujemy skrzydeł, pod które można się chronić. Najbliżej Boga jesteśmy w ciemności, kiedy potykamy się, idąc na ślepo”.
M. L’Engle