Może, pomyślał, nie ma czegoś takiego jak dobrzy i źli przyjaciele

„Może, pomyślał, nie ma czegoś takiego jak dobrzy i źli przyjaciele. Może są po prostu tylko przyjaciele, ludzie, którzy będą przy tobie, kiedy ci coś dolega, i pomogą ci, byś nie czuł się zbyt samotny. Może to ludzie, dla których warto przeżywać strach, mieć nadzieję… i żyć. Być może także są to ludzie, za których warto umrzeć, kiedy trzeba. Nie ma dobrych przyjaciół. Nie ma złych przyjaciół. Są jedynie ludzie, których pragniesz i z którymi chciałbyś być – ludzie, którzy mają swoje miejsca w twoim sercu”.

S. King „To”. Tł. R. Lipski. Warszawa 2009, s. 779

Photo by Bob Dmyt on Pixabay

Szkoda, że nie potrafiłem pomóc

„Szkoda, że nie potrafiłem pomóc – Szymon zatrzymuje oczy na twarzy Szoguna. – Ale jak pomóc komuś, kto nie potrafi żyć bez ryzyka i strachu? Nawet nie wiem, kiedy umarł bohater Ameryki, a jego miejsce zajął wiecznie pijany cinkciarz, znany jako Major. Legenda półświatka, król armii małych złodziei… Wciąż mój przyjaciel, a tak przecież obcy i daleki człowiek…”.

B. Kosmowska „Samotni.pl”, s. 71

Photo by Сергей Шабанов on Pixabay

Chociaż jesteśmy słabymi dziećmi

„A zresztą chociaż jesteśmy słabymi dziećmi i chociaż czeka nas długa droga, a nie tylko długa, lecz także niebezpieczna, czegóż mamy się lękać, strzeżeni przez tak wielkich stróżów? Nie mogą wszak ulec wrogom ani zbłądzić, ani tym bardziej zwodzić ci, którzy nas strzegą na wszystkich naszych drogach. Są wierni, roztropni i potężni – czegóż mamy się lękać? Obyśmy tylko szli za nimi, przylgnęli do nich, a trwać będziemy na zawsze w opiece Boga niebios”.

kazanie św. Bernarda opata, Liturgia Godzin t. 4, s. 1233

Photo by Nathan Smith on Pixabay

Kto zmarnował część życia swego nie miłując Boga

„Lecz kto zmarnował część życia swego nie miłując Boga, jakże się ma nie bać Ciebie? A ja właśnie tak postępowałam, czegoż tedy tak się dopraszam, czego tak pragnę? Kto wie, może zasłużonego, ach, jak zasłużonego karania za moje winy? Nie dopuszczaj tego, o Ty, jedyne Dobro moje! Pomnij, jak drogo Cię kosztowało moje odkupienie!”.

św. Teresa od Jezusa

Photo by Gerd Altmann on Pixabay

Panie Jezu, który prosisz nas, abyśmy stali się jak dzieci

„Panie Jezu, który prosisz nas, abyśmy stali się jak dzieci, daj mi serce łagodne i wolne, zdolne postrzegać drżenia historii, dyszenie przyszłości, jęki cierpiących, niepokoje młodych, miłość zakochanych. Nie pozwól, abym zamknął się w strachu. Uczyń mnie uważnym na Ciebie, abym mógł dalej zdążać ku wysokościom nieba, zakotwiczony u potrzeb ziemi, w pogodnej pewności, że Ojciec trzyma mnie za rękę, i że Duch Święty każdego dnia zaskarbia dla mnie synowską miłość”.

M. Orsatti

Photo by ymyphoto on Pixabay