“Robisz na mnie wrażenie małej wieśniaczki, do której przychodzi potężny król, by prosić ją o rękę, a ona nie ma odwagi go przyjąć pod pretekstem, że nie jest dostatecznie bogata ani nie zna się na dworskich zwyczajach, nie zastanawiając się nawet nad tym, że jej królewski narzeczony o wiele lepiej zna jej ubóstwo i jej słabość niż ona sama”.
św. Teresa od Dzieciątka Jezus
Photo by Ryan McGuire on Pixabay
“[…] jestem pewna, że Bóg użyczy mi tej łaski i nic nie może mnie doprowadzić do zwątpienia w to, że ją otrzymam.
«Trwaj stale w tej ufności – odpowiedziała. – Niemożliwe, by Bóg na nią nie odpowiedział, bo On zawsze mierzy swą hojność naszą ufnością. Przyznaję jednak, że gdyby twoja ufność osłabła i ja sama zwątpiłabym, bo do tego stopnia słaba jest ufność ludzka»”.św. Teresa od Dzieciątka Jezus “Rady i wspomnienia”
Photo by Gerd Altmann on Pixabay
“Prosiłam o to Matkę Bożą. Nie prosiłam dobrego Boga, bo chciałabym pozwolić Mu postąpić tak, jak zechce. Prosić Matkę Bożą to nie to samo, co prosić Pana Boga. Ona wie dobrze, co ma zrobić z moimi małymi pragnieniami: czy Mu je powtórzyć, czy nie… To Ona troszczy się o to, żebym nie zmuszała Pana Boga do wysłuchania mnie, żebym Mu pozwoliła we wszystkim czynić Jego wolę”.
św. Teresa od Dzieciątka Jezus “Żółty zeszyt”, s. 31
Photo by Andrzej Małkowski on Pixabay
“Tyle razy powtarzano mi, że jestem odważna, a tak mało jest w tym prawdy, że powiedziałam sobie: Przecież nie można pozwolić, żeby wszyscy kłamali! Z pomocą łaski Bożej zaczęłam starać się o tę odwagę. Postąpiłam jak rycerz, który słysząc, jak chwalą jego waleczność, a wiedząc dobrze, że jest tchórzem, zawstydziłby się w końcu pochwałami i chciałby na nie zasłużyć”.
św. Teresa od Dzieciątka Jezus “Żółty zeszyt”, s. 22-23
“Pan nie musi nam się tłumaczyć, dlaczego tak, i jaki w tym ma zamiar. Zachwyca nas, że jest Bogiem – Jego prawo! Jest to dziecięctwo, które pod niewiadomą, pod niespodzianką jest pewne czegoś wspaniałego (nie węszy zawodu, zdrady). To trzymać Boga za rękę, oglądając gwiazdy; dać się nieść w Jego ramionach z twarzą wtuloną w ciemność – obrazy, które przywoływała Mała Teresa”.
s. Miriam od Krzyża “Modlitwa nieustanna”
Photo by Enrique Meseguer on Pixabay
“To my mamy pocieszać Jezusa, a nie Jezus nas.
«Wiem, że On ma tak dobre Serce, że osuszy twe łzy, gdy będziesz płakać, ale potem odejdzie smutny, bo nie mógł na tobie złożyć swej Boskiej Głowy. Jezus kocha serca radosne, kocha dusze zawsze uśmiechnięte. Kiedyż nauczysz się ukrywać przed Nim swe smutki, albo mówić Mu śpiewając, że jesteś szczęśliwa cierpiąc dla Niego?»
«Oblicze jest odbiciem duszy – dodała – powinnaś więc mieć zawsze twarz spokojną i pogodną, jak małe dziecko, które jest zawsze zadowolone. Kiedy jesteś sama, postępuj tak tym bardziej, ponieważ Aniołowie nieustannie patrzą na ciebie»”.św. Teresa od Dzieciątka Jezus “dzieje duszy”, s. 312
“Pan Bóg chce, by dusze na świecie udzielały sobie za pomocą modlitw darów niebieskich i aby kiedyś w ojczyźnie wiecznej mogły się nawzajem miłować uczuciem pełnym wdzięczności, bez porównania silniejszym od miłości rodzinnej, najidealniejszej na ziemi. «Tam nie spotkamy już obojętnych spojrzeń, o wszyscy Święci będą sobie coś nawzajem zawdzięczać»”.
św. Teresa od Dzieciątka Jezus “Dzieje duszy”, s. 311
Photo by RÜŞTÜ BOZKUŞ on Pixabay
“Zgódź się być małym dzieckiem; pełniąc wszystkie cnoty, ty podnoś tylko stale nóżkę, aby wejść na pierwszy stopień świętości. Nie uda ci się wejść nawet na niego, ale Bóg wymaga od ciebie tylko jedynie dobrej woli. Wkrótce zwyciężony twymi daremnymi wysiłkami, zejdzie sam, weźmie cię w ramiona i uniesie na zawsze do swego Królestwa”.
św. Teresa od Dzieciątka Jezus “Dzieje duszy”, s. 309
“O, gdyby wiedziano, ile się zyskuje przez wyrzeczenie się wszystkiego…!”
św. Teresa od Dzieciątka Jezus “Dzieje duszy”, s. 305
Photo by Gerd Altmann on Pixabay
“Pytałaś mnie często o sposób osiągnięcia czystej miłości; jest nim: zapomnienie o sobie samym i nie szukanie siebie w niczym”.
św. Teresa od Dzieciątka Jezus “Dzieje duszy”
Photo by Gerd Altmann on Pixabay
