„Mogę cię unieść dalej niż okręt – rzekła żmija i owinęła się wokół kostki Małego Księcia na podobieństwo złotej bransolety. – Tego kogo dotknę, odsyłam tam, skąd przybył – dodała. – Lecz ty jesteś niewinny i przybywasz z gwiazdy…”
A. de Saint-Exupéry „Mały Książę”
Photo by Werner Eckhard on Pixabay
„Jak odpowiedział Bóg? Czy pozabijał węże? Czy sprawił, że ich jad przestał być śmiertelnie trujący? Czy ludzie nie byli już kąsani?
Nie! Bóg pozostawił węże, które zesłał jako karę za bunt. Dał Izraelitom inny ratunek. Kazał Mojżeszowi sporządzić znak zbawienia – miedzianego węża na palu – i dał obietnicę: «Każdy ukąszony, jeśli tylko spojrzy na niego, zostanie przy życiu» (Lb 21,8)”.J. E. Krawczyk „Dar mojej Matki”, s. 20
„Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę,
Pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej;
Ono zmiażdży ci głowę,
A ty zmiażdżysz mu piętę”.Rdz 3,15
„Lecz jeśli z samego początku wybieramy błędny kierunek, jeśli na samym wstępie chcemy, by Pan czynił naszą wolę i prowadził nas tak jak nam się podoba, jakąż moc i trwałość może mieć nasze budowanie? Starajmy się czynić, co jest w naszej mocy i brońmy się od tych gadów zjadliwych, gdyż Pan nieraz sam tego chce i dopuszcza, by nas napastowały i trapiły złe myśli, roztargnienia i oschłości tak natarczywe, że im się opędzić trudno. Nieraz nawet dopuszcza tym żmijom ukąsić nas, abyśmy tym pilniej czuwali na przyszłość i aby nas doświadczył, czy szczerze nam żal, żeśmy Go obrazili”.
św. Teresa od Jezusa „Twierdza wewnętrzna”, s. 38
„Boże, po stokroć święty, mocny i… uśmiechnięty –
iżeś stworzył papugę, zaskrońca, zebrę pręgowaną –
kazałeś żyć wiewiórce i hipopotamom –
teologów łaskoczesz chrabąszcza wąsami –
dzisiaj, gdy mi tak smutno i duszno, i ciemno –
uśmiechnij się nade mną”.
J. Twardowski
