„Duch Święty, jak silny wiatr, w jednej sprzyjającej chwili popycha barkę naszej duszy o wiele bardziej naprzód, niż my uczynilibyśmy to w trakcie miesięcy i lat, wiosłując jedynie o własnych siłach! Niech nic cię nie martwi, nic nie przeraża: wszystko przemija, ale Bóg się nie zmienia! Cierpliwością uzyskasz wszystko! Temu, kto jest z Bogiem, niczego nie brakuje! Miłość jest prawdziwa tylko wówczas, jeśli wszystko ceni!”
św. Teresa od Jezusa
Posty oznaczone jako wiatr
W świecie, gdzie życie tak naturalnie łączy się z życiem
Jestem pieśnią, która śpiewa ptaka
„Jestem pieśnią, która śpiewa ptaka.
Jestem liściem, który stwarza las.
Jestem przypływem, co ściąga księżyc.
Jestem nurtem, co ujarzmia piach.
Jestem chmurą, tchnącą wiatru powiew;
ziemią, która daje słońcu blask;
jestem iskrą, która krzesze krzemień.
Dźwiękiem, który kształt formuje rąk.
Słowem, co człowieka wypowiada”.C. Causley „Jestem pieśnią”, cyt. za C. Funke „Atramentowa śmierć”
Photo by Loretta Tollefson on Pixabay
Doświadczony żeglarz nie walczy z prądem
„Doświadczony żeglarz nie walczy z prądem, ani wiatrem, ale pozwala im unosić się w obranym przez siebie kierunku”.
B. Prus
Photo by Michael Schwarzenberger on Pixabay
Dwa obłoki
Jeśli wiatr już cię nie wzywa
W zeschłych wrzosach hulał wichr
„W zeschłych wrzosach hulał wichr,
W lesie już i powiew cichł,
W lesie cienie dniem i nocą,
Ciemne dziwy traw migocą.
Wiatr się stoczył z zimnych gór,
Grzmiał jak gromów groźny chór,
Jękły drzewa w leśnej głuszy,
Liść w gałęziach stulił uszy.
Wiatr znów zaczął dąć na wschód –
W lesie cicho jak i wprzód.
Za to poza lasem, blisko,
Śpiewa wiatrem trzęsawisko.
Trawy syczą, szuszczą źdźbła,
W ziołach chrzęści nuta zła –
A w jeziorze pęd wichury
Drze odbite w fali chmury.
Przez samotne góry w bok
Wionął wiatr, gdzie czuwa smok;
Pośród głazów tam olbrzymich
Z lasu czarne idą dymy.
Wreszcie z dolin i ze wzgórz
Spłynął w noc jak w otchłań mórz –
Potem w żagiel dmąc miesiąca
W wodę srebrne gwiazdy strącał”.J. R. R. Tolkien „Hobbit, czyli tam i z powrotem”
Photo by Janusz Nowak on Pixabay
Szatan jest subtelny jak wiatr
Wybujała zieleń pąków wyobraźni
„Wybujałą zieleń pąków wyobraźni
Ukrywam w splocie pędów i mroku gęstwiny.
Płoszy ją najlżejszy powiew wiatru, ślad myśli
Cudzej, nieostrożnej, zbyt śmiałej, pełnej drwiny”.M. Piechota „Mój ogród” (fragment)
Miłość jest kwiatem róży
„Miłość jest kwiatem róży,
Przyjaźń – wierzbą płaczącą.
Różę wichry roztrącą,
Wierzba oprze się burzy”.
Nie znam autora tego wierszyka, bo to typowy wierszyk z pamiętnika. Ale podoba mi się, bo pokazuje, że trwałą miłość da się zbudować tylko na przyjaźni.