„Lecz kto zmarnował część życia swego nie miłując Boga, jakże się ma nie bać Ciebie? A ja właśnie tak postępowałam, czegoż tedy tak się dopraszam, czego tak pragnę? Kto wie, może zasłużonego, ach, jak zasłużonego karania za moje winy? Nie dopuszczaj tego, o Ty, jedyne Dobro moje! Pomnij, jak drogo Cię kosztowało moje odkupienie!”.
św. Teresa od Jezusa
Photo by Gerd Altmann on Pixabay
„Jeżeli ten najłaskawszy Oblubieniec waszej duszy ukrywa się, czyni to nie dlatego, jak sądzicie, że chciałby was ukarać za wasze niewierności, lecz dlatego, iż coraz bardziej próbuje On wierność i stałość waszą. Chce On jednocześnie dokładniej oczyścić waszą duszę z drobnych przywiązań uczuciowych, które są niewidoczne dla oczu ciała; myślę o tych przywiązaniach i winach, od których nawet człowiek sprawiedliwy nie jest wolny. Mówi bowiem Pismo Święte: «Prawy siedmiokroć upadnie».
I wierzcie mi, że gdybym nie wiedział, iż tak bardzo cierpicie, cieszyłbym się mniej, ponieważ rozumiałbym, że Pan dał wam mniej pereł…”św. o. Pio z Pietrelciny, listy
„Trzeba zwrócić szczególniejszą uwagę na pewną postawę, która, aczkolwiek może to być zadziwiające, zaczyna głęboko zarysowywać się w młodej, tak zdolnej Elżbiecie: na pokorę, owoc prawdy i zapomnienia o sobie samej. Jej pokora nie przejawi się w spektakularnych gestach i słowach na temat jej własnej nicości, jej przewinień i wad, jej słabości. Wyraża się ona raczej w zdolności do zapominania o sobie, żeby sprawić przyjemność; do wysuwania innych na pierwszy plan; do panowania nad tym, co jest w niej samej władcze i despotyczne”.
C. de Meester OCD „Elżbieta od Trójcy Świętej. Biografia”, s. 91
Photo by Roger Casco on Pixabay
„Poczucie winy od wstydu odróżnia się tradycyjnie następująco: wstyd to poczucie, że zupełnie nie potraficie sprostać wymaganiom świata i pewnie nie zdołacie tego zmienić. Poczucie winy to z kolei poczucie, że zrobiliście coś źle, pociągające za sobą chęć odpokutowania swego błędu”.
R. Bly „Żelazny Jan”
„«Bóg zraniony» – oto największa tragedia człowieka. Lecz czy my w ogóle o tym myślimy? Czy zamiast zanosić nieustanne pretensje do Boga, nie powinniśmy uderzyć się w pierś, świadomi, że wielokrotnie tylko pogłębialiśmy Jego ranę? Ukazuje to m.in. przypowieść o synu marnotrawnym: Ojciec zostaje zraniony zarówno odejściem młodszego syna, jak i odmową przebaczenia ze strony starszego. Jak dziecko wychodzi naprzeciw jednego i drugiego, bo nie może bez nich żyć.
Taki obraz miłującego Ojca zmienia zasadniczo relację człowieka do Boga: skoro Bóg jest jak małe dziecko, znaczy to, że tylko ktoś o duchu dziecka może Go poznać”.ks. A. Muszala „Św. Teresa z Lisieux. Windą do nieba„, https://wiez.pl/2023/08/30/sw-teresa-z-lisieux-winda-do-nieba/
Photo by David Eucaristía on Pixabay
„Pomyślcie, co wam, tak spoczywającym w objęciach Boga, może zaszkodzić, choćby cały świat was obwiniał? On dosyć jest potężny, by was obronić. Pomyślał tylko, aby stał się świat, i stał się świat. Jego wola jest czynem. Nie bójcie się więc, nie dopuści On, by was krzywdzono, chyba że widzi w tym wasze dobro. Jego miłość nie jest skąpa dla tych, którzy Go miłują”.
św. Teresa od Jezusa „Droga doskonałości” 16,10
„Być wolnym od winy, a jednak odczuwać ból skruchy – czy nie na tym polega prawdziwe zjednoczenie z Barankiem bez skazy, czy nie na tym polega Getsemani i Golgota?”
św. Edyta Stein „Wiedza Krzyża”
Photo by Goran Horvat on Pixabay
