I to jest powód, dla którego tak strasznie nie ma sensu grzeszyć

“I to jest powód, dla którego tak strasznie nie ma sensu grzeszyć: nie dlatego, że się Bozia obrazi, ale dlatego, że później koszmarnie trudno jest człowiekowi uwolnić się od czegoś, co jest zapisane twardym rylcem w jego duchowej pamięci”.

Sz. Hołownia “Święci codziennego użytku”, Kraków 2015, s. 61

Ja nie chcę skrzydeł twych krępować jasnych

“«Kocham cię» – znaczy: o wolny ty duchu!
Ja nie chcę skrzydeł twych krępować jasnych,
Przykuwać ciebie do trosk nędznych, ciasnych,
Ciebie, coś przywykł na myśli podmuchu
Wzlatać jak orzeł po najwyższych szczytach
I gniazdo zwijać w błękitach.
Ja nie chcę ciężyć tobie jak kajdany,
Wiązać cię z ziemią żelaznym łańcuchem…
Chcę tylko, byś mnie uznał, ukochany,
Bratnim i równym ci duchem”.

M. Konopnicka

Jeżeli twoje życie jest nieszczęśliwe…

“Jeżeli twoje życie jest nieszczęśliwe to znaczy, że Pan nie jest dla ciebie Kimś, Kto daje ci szczęście […]. Właśnie zasadniczo to jest tak, że w tym momencie, w którym Pan Bóg się staje najwyższą rozkoszą to natychmiast otwiera się perspektywa związkowa, właśnie wtedy. Dlatego, że Pan Bóg wtedy wie, że jesteśmy wolni […]. Jestem przekonany, że to właśnie Pan Bóg was specjalnie trzyma w tej samotności, bo wie, że jesteście niewolnikami. I wie, że jak wam da w tej niewoli kogoś to wy po prostu go kajdanami przykujecie i z tego będzie jeszcze większa tragedia niż w ogóle jesteście w tej samotności, bo zrobicie z niego bożka. I On w Swoim miłosierdziu po prostu odgania od was facetów […] i On mówi «Właśnie cię wysłuchuję. I nie dam ci. Dlatego, że jesteś niewolnicą»”.
A. Szustak

Zawsze czynić dobro

“[Jan XXIII] dopisał: «Zawsze czynić dobro, nawet kosztem bycia zdeptanym». Dopóki nie rzucisz swego «ja» pod nogi innych, nie staniesz się wolnym człowiekiem. Zawsze będziesz bowiem martwił się tym, co powiedzą inni, będziesz przejmował się ich krytyką i osądami. Żeby zyskać wolność od tego wszystkiego, należy własne zmartwienia powierzyć Bogu”.
G. Górny “Papież, który odmienił Watykan. Z kardynałem Lovisem Capovillą, osobistym sekretarzem papieża Jana XXIII rozmawia Grzegorz Górny”, tł. R. Skrzypczak. W: “Egzorcysta”, kwiecień 2014, s. 21

Jadąc tego ranka na rowerze…

“Jadąc tego ranka na rowerze przez Stadionkade, oddychając świeżym powietrzem, które jeszcze nie jest nam racjonowane, cieszyłam się widokiem rozciągającym się od przedmieść aż do centrum miasta. Wszędzie napisy informujące, że zabrania się Żydom poruszać ulicami, które prowadzą za miasto. Ale nad tym fragmentem ulicy, po której nie zakazano nam się przemieszczać, widać było całe niebo. Pomyślałam wtedy, że nic nam nie mogą zrobić, absolutnie nic. Mogą jedynie sprawić, że nasze życie będzie bardzo ciężkie, pozbawić pewnych dóbr materialnych, odebrać wolność poruszania się… Jednak to nikt inny, jak tylko nasza pożałowania godna psychika obezwładnia nas tą ogromną siłą wpędzającą nas w poczucie prześladowania, poniżenia, uciemiężenia, urazu i fałszywej odwagi potrzebnej do ukrycia naszego strachu. Mamy pełne prawo do tego, co jest ludzkie i zrozumiałe, aby czasami odczuwać smutek i przygnębienie, ponieważ zadają nam cierpienie. Ale prawdziwy ból zadajemy sobie my sami.”
J. Philippe, cyt za F. Fernández-Carvajal “Lenistwo duchowe”, s. 33-34