Módl się za wrogów mojego Kościoła

„Módl się za wrogów mojego Kościoła. Gdybyś wiedziała, jak mnie to boli, co oni czynią z Kościołem! Pocieszaj Serce moje odmawiając sobie nawet rzeczy dozwolonych. Chcę odpoczywać w sercu twoim. Dusze oddane Mi rozbrajają mój ból przez odmawianie aktów: Jezu mój, kocham Cię! Niech będzie Bóg uwielbiony!”.

Jezus do S.B. Kunegundy Siwiec, „Miejsce mojego miłosierdzia i odpoczynku. Nadprzyrodzone oświecenia Służebnicy Bożej Kunegundy Siwiec”, s. 45

Photo by Frauke Riether on Pixabay

Nie masz królowej

„Nie masz królowej, której by tak łatwo i ochotnie poddał się nasz Król, jak pokora. Ona Go z nieba sprowadziła do łona Dziewicy; przez nią i my z łatwością sprowadzimy Go do naszych dusz. Kto więcej ma pokory, tan, wierzcie, mocniej Go trzyma, kto mniej, ten trzyma Go słabiej. Co do mnie bowiem, nie pojmuję, jak i jaka może być pokora bez miłości i miłość bez pokory. Obie zaś te cnoty istnieć nie mogą bez wielkiego wyrzeczenia się wszystkich rzeczy stworzonych”.

św. Teresa od Jezusa „Droga doskonałości” 16.2

Photo by Márta Valentínyi on Pixabay

Ilekroć wyrzekasz się czegoś

„Ilekroć wyrzekasz się czegoś, wiążesz się z tym na zawsze”.

A. de Mello „Przebudzenie”

Nie do końca się z tym zgadzam, myślę, że to zależy od sposobu, w jaki się wyrzekam. Jeśli wyrzekam się zewnętrznie, a moje serce nadal pozostaje przywiązane, wtedy tak, ten cytat jest prawdziwy. Jeśli wyrzekam się czegoś również w sercu – wtedy to coś odchodzi, a ja jestem wolna.

Photo by Victoria_Watercolor on Pixabay

Święta Teresa nie podaje wprost definicji wyrzeczenia

„Święta Teresa nie podaje wprost definicji wyrzeczenia, ale z jej «Pism» wynika, że ma ono na celu uczynienie w człowieku miejsca dla Boga. I więcej będzie w nas tego miejsca, tym większe będzie nasze zjednoczenie z Bogiem i miłość do Niego”.

T. Jankowska „Niemodne słowo – wyrzeczenie w życiu świętej Teresy z Lisieux”, s. 13

Photo by Paco Silva on Pixabay

Jeśli ktoś chce pójść za Mną

„«Jeśli ktoś chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie swój krzyż i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z powodu Mnie i Ewangelii, zachowa je» (Mk 8,34-35). O! któż by móg skuteczie wyłożyć, pokazać i dać zasmakować w tym, co zawiera w sobie owo wskazanie… utratę wszelkiej słodyczy w Bogu, pozostając w oschłości, niesmaku i znużeniu, trud (a to wszystko jest prawdziwym krzyżem duchowym i ogołoceniem w duchu ubóstwa Chrystusowego)… prawdziwy duch wybiera w rzeczach Bożych raczej to, co przykre, niż to co miłe; raczej się skłania ku cierpieniu niż ku pociechom; raczej pragnie utracić wszystko dla Boga, niż coś posiadać; raczej idzie za oschłościami i utrapieniami niż za pociechami i słodkimi obcowaniami, wiedząc, że to właśnie jest naśladowaniem Chrystusa i zaparciem się siebie. Przeciwne zaś postępowanie jest tylko szukaniem siebie w Bogu… Szukać zaś Boga w Bogu – to… skłaniać się z miłości do Chrystusa ku wybieraniu tego, co przykre, tak w rzeczach Bożych, jak i w rzeczach świata». Zgodnie z wolą Zbawiciela, wyrzeczenie powinno «być jakby śmiercią i unicestwieniem doczesnym, naturalnym i duchowym wszystkich rzeczy cenionych przez wolę». Kto w ten sposób dźwiga swój krzyż, ten będzie doświadczać, że jest on «słodkim jarzmem» i «lekkim brzemieniem» (Mt 11,30), albowiem we wszystkich rzeczach znajdzie «wielką ulgę i słodycz»”.

św. Edyta Stein „Wiedza Krzyża”

Photo by Gianni Crestani on Pixabay