Dusza nieostrożna zostawia w sobie to upodobanie

„Dusza nieostrożna zostawia w sobie to upodobanie, jako że na początku jest ono małe i niezbyt złe, a ono tymczasem rozrasta się jak to ziarnko gorczycy w wielkie drzewo (Mt 13,32). Mówi przysłowie, że mały błąd w początkach jest przy końcu wielkim”.

św. Jan od Krzyża „Droga na Górę Karmel” III 10,2

Photo by Liggraphy on Pixabay

Jak bowiem ziemia leżąca odłogiem nie wyda plonów

„Jak bowiem ziemia leżąca odłogiem nie wyda plonów, lecz chwasty, tak i dusza nie postąpi naprzód bez wykorzenienia pożądań. Trzeba więc powiedzieć, że bez tej pracy nad wyniszczeniem pożądań wszelkie usiłowanie postępu w doskonałości, w poznawaniu Boga i siebie będzie tylko rzucaniem ziarna w niezaoraną ziemię. Nie opuszczą więc duszy mrok i tępota, dopóki nie zostanie zduszony ogień pożądań. Są one jak katarakta albo pyłek w oku, przeszkadzając mu, dopóki się ich nie usunie”.

św. Jan od Krzyża „Droga na Górę Karmel” I 8.4

Photo by Kev on Pixabay

Czas, w którym nie widzimy owoców

„Czas, w którym nie widzimy owoców, a zakopane w ziemi ziarno umiera, jest papierkiem lakmusowym naszego zawierzenia. Sprawdzianem, czy czekamy z cierpliwością, czy zaczynamy się szarpać i wykonywać nerwowe ruchy.
Bóg doskonale wie, kiedy ziarno zakiełkuje. Gorzej z nami. Doświadczamy ruiny, pustki, rozczarowania, bezradności, nudy. […] Od czasu do czasu słyszy jedynie cichy szept Najwyższego: «I co? Wierzysz Mi na słowo?»”.

M. Jakimowicz „Jak poruszyć niebo?”, s. 151

Krzyż przyjęty z rezygnacją

„Krzyż przyjęty z rezygnacją, jest prawdziwym lekarstwem, które uzdrawia duszę, pozwala jej się unieść, uzdalnia ją do rzeczy wielkich. To może wydawać się absurdalne, ale jest prawdą: krzyż to skarb, wydaje owoce, sieje ziarna, pomaga wzrastać temu, kto go przyjmie”.

ks. Dolindo Ruotolo, cyt. za: J. Bątkiewicz-Brożek „Jezu, Ty się tym zajmij!”, s. 161