„[…] cierpienie, jeśli nie jest skutkiem naszych własnych czynów, jest zsyłane przez Boga, który zawsze pozostaje naszym Ojcem. To On rani, aby następnie leczyć. On chłoszcze, aby wychowywać. Próba daje nam okazję do wynagradzania za nasze grzechy i grzechy świata, lecz przede wszystkim powoduje wzrost miłości. Równocześnie jest ona dowodem miłości Boga, który zsyła je swoim najlepszym przyjaciołom, aby następnie ich nagradzać. Przyjmując je, dajemy dowód naszego zawierzenia, ufności i wspaniałomyślności”.
J. E. Bielecki OCD w: bł. Elżbieta od Trójcy Świętej „Pisma” t. II, s. 14-15
Posty oznaczone jako cierpienie
Nie wszystkie bowiem potrzeby i prośby dochodzą tej miary
„Nie wszystkie bowiem potrzeby i prośby dochodzą tej miary, by je Bóg wysłuchał i spełnił. Dopiero kiedy one w Jego oczach osiągną stosowną dojrzałość, czas i liczbę, wtedy mówi się, że widzi i wysłuchuje, jak to można zobaczyć w Księdze Wyjścia (3,7-8), kiedy po czterystu latach utrapień synów Izraela w niewoli egipskiej, powiedział Bóg do Mojżesza: «Dosyć napatrzyłem się na udrękę ludu Mego… zstąpiłem, aby go wyzwolić», a przecież zawsze miał ją przed oczyma”.
św. Jan od Krzyża „Pieśń duchowa” 2.4
Photo by Engin Akyurt on Pixabay
Jeżeli ten najłaskawszy Oblubieniec waszej duszy ukrywa się
„Jeżeli ten najłaskawszy Oblubieniec waszej duszy ukrywa się, czyni to nie dlatego, jak sądzicie, że chciałby was ukarać za wasze niewierności, lecz dlatego, iż coraz bardziej próbuje On wierność i stałość waszą. Chce On jednocześnie dokładniej oczyścić waszą duszę z drobnych przywiązań uczuciowych, które są niewidoczne dla oczu ciała; myślę o tych przywiązaniach i winach, od których nawet człowiek sprawiedliwy nie jest wolny. Mówi bowiem Pismo Święte: «Prawy siedmiokroć upadnie».
I wierzcie mi, że gdybym nie wiedział, iż tak bardzo cierpicie, cieszyłbym się mniej, ponieważ rozumiałbym, że Pan dał wam mniej pereł…”św. o. Pio z Pietrelciny, listy
Dusza zaś przygotowana do królowania wraz z Chrystusem
„Dusza zaś przygotowana do królowania wraz z Chrystusem w niebieskiej chwale winna być wygładzona uderzeniami młota i dłuta, którymi posługuje się Boski Budowniczy, aby przygotować kamienie, czyli wybrane dusze. A czym są owe ciosy młota i dłuta? Są to ciemności, moja siostro, obawy, pokusy, boleści duszy i duchowe lęki, zdradzające jakąś chorobę, oraz udręki ciała. Dziękujcie zatem nieskończonej dobroci wiekuistego Ojca, który w ten sposób traktuje duszę waszą przeznaczoną do zbawienia”.
św. o. Pio z Pietrelciny, listy
Photo by Kai Wendehorst on Pixabay
Poczułam, że zaczyna górować natura
„Poczułam, że zaczyna górować natura; a więc obudziłam moją wiarę i powiedziałam sobie: «To nie tak powinna cierpieć karmelitanka»; później, patrząc na Jezusa w agonii, ofiarowałam Jemu te boleści, żeby Go pocieszyć i poczułam się umocniona. To właśnie tak robiłam zawsze w moim życiu; przy każdej próbie dużej czy małej, patrzę, co podobnego wytrzymał Nasz Pan, żeby zagubić moje cierpienie w Jego cierpieniu, a siebie w Nim”.
św. Elżbieta od Trójcy Świętej, cyt. za: C. De Meester OCD „Elżbieta od Trójcy Świętej. Biografia”, s. 736
Photo by Gerd Altmann on Pixabay
Radość to motyl, który fruwa nisko nad ziemią
„Radość to motyl, który fruwa nisko nad ziemią, lecz smutek to ptak o wielkich, ciężkich, czarnych skrzydłach, one wynoszą człowieka wysoko ponad życie skąpane w blasku słońca i w zieleni… Ptak smutku leci wysoko, tam gdzie anioły cierpienia pełnią straż przy obozowisku śmierci”.
J. Gaarder „W zwierciadle niejasności”
Ja, mały Jezus, miłuję cię
„Ja, mały Jezus, miłuję cię, chociaż jesteś bez powabu, i błagam cię, abyś bez przerwy chodziła, zabawiając mnie… Aby jednak fryga obracała się, trzeba ją popędzać batem… Otóż, pozwól, by siostry oddawały ci tę przysługę; bądź szczególniej wdzięczna tym, które dołożą usilnych starań, byś nie zwolniła biegu. Gdy nabawię się z tobą do woli, zabiorę cię w górne krainy, gdzie będziemy mogli bawić się bez cierpienia… (Twój Braciszek Jezus)”.
św. Teresa od Dzieciątka Jezus „Rady i wspomnienia”, s. 274
Photo by InspiredImages on Pixabay
Prawdziwa odwaga
„[…] prawdziwa odwaga nie leży w chwilowym zapale, w którym pragniemy iść na podbój dusz za cenę tych wszystkich urojonych niebezpieczeństw, które dodają tylko więcej uroku temu pięknemu marzeniu; prawdziwa odwaga polega na tym, aby wtedy, gdy serce kona, chcieć ich i równocześnie odpychać od siebie, tak jak to przeżył nasz Zbawiciel w Ogrodzie Oliwnym”.
św. Teresa od Dzieciątka Jezus „Rady i wspomnienia”, s. 161
Photo by Sherilyn Hawley on Pixabay
Słowa przecież rosną dopiero w człowieku
„Słowa przecież rosną dopiero w człowieku razem z nim. Wytapiają się jak z rudy z jego trosk, udręk, cierpień, łez. Nikt nie otrzymuje ich w darze tylko dlatego, że się urodził, gdzie, kiedy. Ceną słów jest nasz los”.
W. Myśliwski
Photo by Cheerfully_lost on Pixabay
Należy zawsze osądzać innych z miłością
„Mówiła [św. Teresa od Dzieciątka Jezus] mi często, że należy zawsze osądzać innych z miłością, bo bardzo często to, co w naszych oczach wydaje się niedoskonałe, w oczach Bożych jest heroizmem.
Człowiek zmęczony, mający migrenę lub cierpiący wewnętrznie, czyni więcej, spełniając połowę swych obowiązków, niż inny, zdrowy fizycznie i duchowo, spełniający wszystko”.s. Genowefa od Najświętszego Oblicza w: św. Teresa od Dzieciątka Jezus „Rady i wspomnienia”, s. 118
Photo by Мансур Тляков on Pixabay