„Rodzina nie da ci spokoju. Zawsze będzie o tobie rozmawiała. Będą ci zazdrościć z powodu twojego bogactwa albo będą ci współczuć z powodu biedy. Tak czy tak spokoju ci nie dadzą. Ty zdecyduj, jaki chcesz im dać powód”.
http://www.e-sukces.com.pl/2009/08/przeciwienstwem-sukcesu-jest-przecietnosc/
Photo by vivienviv0 on Pixabay
„Zjednoczenie jest dziełem miłości. Miłość między dwiema duszami tworzy wzajemne przenikanie się”.
św. Elżbieta od Trójcy Świętej „Pisma” t. II, list 112 do księdza kanonika Angles, s. 83
Photo by Larisa Koshkina on Pixabay
„Pozwoliłem sobie kiedyś wyrazić się, że sklepienie grożące zawaleniem można podeprzeć i umocnić przez to – choć brzmi to paradoksalnie – że się je obciąży. Dość podobnie dzieje się z człowiekiem: wraz z zewnętrznymi trudnościami jak gdyby wzrastała jego wewnętrzna odporność”.
V. E. Frankl, cyt za: https://pamietnik-dda.blogspot.com/2010/06/zapisalam-w-czerwonym-notesie_18.html
„Elżbieta czuwała nad tym, by nie uczynić z pracy bożka, któremu służy się w upojeniu aktywnością samą w sobie lub nieoczyszczoną troską o produktywność. Pracowała «z żarliwością», co wyklucza lenistwo i niedbalstwo, ale bez «pośpiechu», bez «gorączkowości», co wyklucza wewnętrzne wzburzenie i takie stałe zabsorbowanie, które powoduje zapomnienie o swoim kontemplacyjnym powołaniu.
«Powiedziała nam, że doświadczyła zadziwiających rzeczy, małych cudów, kiedy wierna temu, aby nigdy się nie śpieszyć, widziała, jak jej praca tym bardziej postępuje, im bardziej pozostanie zjednoczona z Bogiem», mówi siostra Maria od Trócy Świętej”.C. de Meester OCD „Elżbieta od Trójcy Świętej. Biografia”, s. 553
Photo by wal_172619 on Pixabay
„To przecież mało ważne, czy się Go spotyka we śnie czy na modlitwie, skoro On jest we wszystkim, wszędzie i zawsze, prawda?”
św. Elżbieta od Trójcy Świętej „Pisma” t. II, list 112 do księdza kanonika Angles, s. 71
Photo by Nanne Tiggelman on Pixabay
„Tylko tak wysoko, jak sięgam, mogę wzrosnąć,
Tylko tak daleko, jak szukam, mogę dojść,
Tylko tak głęboko, jak patrzę, mogę zobaczyć,
Tylko tak wiele, jak marzę, mogę być”.K. Ravn, cyt. za: M. Sisson „Najpiękniejsza ścieżka życia”, s. 99
Photo by wal_172619 on Pixabay
„Gdy dusza raz opuściła grzech czy brud, Bóg nie wypomina go już więcej ani nie umniejsza swej łaski. «On nie wydaje wyroku po raz wtóry w raz osądzonej sprawie» (Na 1,9).
Chociaż Bóg zapomina o złości i grzechu, przebaczywszy je raz, nie powinna jednak dusza zapominać o swych dawnych grzechach. Mówi Mędrzec (Syr 5,5): «Za odpuszczone grzechy nie bądź bez bojaźni». A to dla trzech powodów. Po pierwsze, aby mieć zawsze okazję do nieufności względem siebie. Po drugie, aby mieć zawsze za co dziękować. Po trzecie, aby to służyło do większego zaufania, aby więcej otrzymać. Jeśli bowiem, będąc w grzechu, otrzymała od Boga tak wielkie dobro, o ileż większych łask będzie mogła się spodziewać, będąc w miłości i wolna od grzechu!”św. Jan od Krzyża „Pieśń duchowa” 33.1
Photo by cocoandwifi on Pixabay
„Można modlić się do Pana Boga pracując. Wystarczy o Nim myśleć. Wtedy wszystko staje się słodkie i łatwe, ponieważ nie pracujemy sami, ale jest z nami Jezus”.
św. Elżbieta od Trójcy Świętej „Pisma” t. II, list 94 do siostry, s. 42-43
Photo by cocoandwifi on Pixabay
„Czy tobie naprawdę się wydaje, że wszyscy na ciebie patrzą i że jesteś najważniejsza na świecie?”
B. Wróblewska „Małgosia z Leśnej Podkowy”, s. 81
Photo by Mike Singleton on Pixabay
„Słowo wieńce może również oznaczać te trzy aureole, utworzone w Chrystusie i Kościele.
Pierwsza to aureola z pięknych białych kwiatów, wszystkich dziewic, z których każda nosi własną aureolę dziewictwa, a wszystkie razem splatają aureolę, aby ją położyć na głowie Oblubieńca, Chrystusa.
Druga aureola ze wspaniałych kwiatów to korona świętych doktorów, którzy razem będą jedną aureolą, położoną nad koroną dziewic na głowie Chrystusa.
Trzecia aureola z czerwonych goździków męczenników. Nosi ją każdy męczennik, a wszyscy męczennicy razem będą jedną aureolą dla uzupełnienia aureoli Oblubieńca, Chrystusa.
Boski Oblubieniec, Chrystus, przyozdobiony tą potrójną koroną jest tak piękny i pełen wdzięku, że powie się w niebie to, co mówi Oblubienica w Pieśni nad Pieśniami (3,11): «Wyjdźcie i popatrzcie, córki Syjonu, na króla Salomona w koronie, którą ukoronowała go jego matka w dniu jego zaślubin, w dniu radości jego serca»”.św. Jan od Krzyża „Pieśń duchowa” 30.7
