„Ale nienawiść jest jak stara przyjaciółka: można jej nie widzieć całymi miesiącami, ale kiedy puka do drzwi, to jakby się ją porzuciło wczoraj”.
A. Ch. Drolma „Tybetańska mniszka”, tł. A. Sobol-Jurczykowski, Warszawa 2010, s. 67
Photo by Alisa Dyson on Pixabay
„Jeśli opuszczasz modlitwę, córko moja, tracisz więcej czasu, niż wydaje ci się, że zyskujesz. Opanowuje cię lenistwo, ale ty tego nie zauważasz. Modlitwa jest jak zraszanie rośliny, wzmacnia ją: jeżeli wolisz oszczędzać wodę, zasuszysz roślinę. W modlitwie nawiązujesz kontakt ze Mną, który jestem Życiem, dlatego twoje serce się ożywia, twoja dusza staje się bardziej czujna, a ty sama pracujesz z większym staraniem”.
ks. D. Ruotolo „Jezus do serca siostry”, s. 32-33
Photo by Elżbieta Michta on Pixabay
„Ale skoro mi to Pan Bóg zsyła, to jest najlepsze. On lepiej potrafi wybierać niż my”.
św. Elżbieta od Trójcy Świętej, list 60 do Marii Luizy Maurel, „Pisma wszystkie”, t. 1, s. 247
Photo by István Asztalos on Pixabay
„Psycholodzy bywają często niewiarygodnymi, wprost celowymi głupcami, jednakże mają absolutną rację, podkreślając straszliwą trwałość pewnych wspomnień. Żerują one na umyśle człowieka niczym ohydne pijawki, a właściwe słowa […] są w stanie momentalnie je ożywić, zmienić w wijącą się gorączkowo masę robactwa”.
S. King „Gra Geralda”
Photo by István Asztalos on Pixabay
„Oddałaś mi całe swoje serce? Czuwaj i bądź uważna, bo bywają takie przywiązania, które zalegają w tętnicach twego serca i utrudniają krążenie łaski uświęcającej w tobie. Jeżeli serce nie jest wolne, to nie pracuje prawidłowo i męczy się. Przywiązania nie są ulgą, pociechą, rozładowaniem emocji, jak ci się wydaje, lecz ciężarem, podnieceniem i niepokojem”.
ks. D. Ruotolo „Jezus do serca siostry”, s. 25
„Kochajmy nasze krzyże. One są całe ze złota, jeśli na nie patrzymy oczyma miłości”.
św. Elżbieta od Trójcy Świętej, list 40 do Małgorzaty Gollot, „Pisma wszystkie”, t. 1, s. 210
Photo by Eros Silva on Pixabay
„Miłość wymaga zapomnienia o sobie, zaufania,
które olśniewa ale nie oślepia,
wymaga całkowitego oddania.
Trzeba będzie zapłacić za wszystkie nie wypowiedziane słowa,
za poniechane czułości, za stracone sny.
W pewnym momencie trzeba będzie zdać sobie sprawę z naszych lęków skąpstwa,
które uniemożliwiły prawdziwe uczucie,
z zaślepienia i pychy, które stłumiły wzloty.
Trzeba będzie zdać sprawę ze wszystkich nie uczynionych gestów,
z połykanych łez, z miłości, którą nikogo się nie obdarzyło,
z niespełnionych przyrzeczeń i z utraconego czasu”.
Nie wiem, czyj to cytat. Jeśli Ty wiesz, daj znać, to uzupełnię tę informację.
Photo by Duncan Dao on Pixabay
„Musisz być jak korzeń, z którego wyrasta drzewo życia w duszach tobie powierzonych”.
ks. D. Ruotolo „Jezus do serca siostry”, s. 24
Photo by ArturGórecki on Pixabay
„Wewnątrz mnie świat wali się w gruzy. Obserwuję, słucham, czekam. Każda mijająca sekunda, minuta, godzina, dzień są dla mnie niezrozumiałe. Fosa moich lęków powiększa się jak dziura, która przyprawia mnie o zawrót głowy, której nie sposób zasypać”.
T. Guenard
Zdjęcie z zasobów własnych. Czerna.
