„Ale nienawiść jest jak stara przyjaciółka: można jej nie widzieć całymi miesiącami, ale kiedy puka do drzwi, to jakby się ją porzuciło wczoraj”.
A. Ch. Drolma „Tybetańska mniszka”, tł. A. Sobol-Jurczykowski, Warszawa 2010, s. 67
Photo by Alisa Dyson on Pixabay
„Zdarza się, że tych ludzi już nie ma i nigdy nie będzie – nigdy do nas nie powrócą, nigdy nie zapytają nas, jak się czujemy, nigdy nie podadzą nam herbaty, nigdy nie wypiją wina, które chcielibyśmy im postawić, już nigdy nie zapukamy do tych drzwi ani nie wybuchniemy śmiechem, który wypłoszy z mieszkania naszych sąsiadów – a my wciąż ich widzimy, wciąż słyszymy”.
R. Kubicki „Ponowoczesna metafizyka baśni” w: „Rozigrana córa mitu”, s. 22
Photo by Obaid Rehman on Pixabay
„Gdy zamykają się jedne drzwi do szczęścia, otwierają się inne, ale my patrzymy na pierwsze drzwi tak długo, że nie widzimy tych drugich”.
H. Keller
Photo by Susann Mielke on Pixabay
„- Nie zamykaj drzwi serca twego na działanie Mej łaski, nie chroń duszy swej przed promieniami Mej Miłości. Wiedz, że samo pragnienie zjednoczenia ze Mną już jest początkiem tego zjednoczenia. A choćbyś najkrwawsze zadawała sobie pokuty, nigdy godną tej łaski nie będziesz”.
słowa Jezusa, K. Kowalczewska „Mów Panie…”
Photo by Foundry Co on Pixabay
„Zatrzymał się
cień pod oknem
nade mną chmury wędrowne
udam że mnie nie ma
zapomnę
puka
znów nie otwieram
myślę: – Późno ciemno
– Kto? – pytam wreszcie
– Twój Bóg zakochany
z miłością niewzajemną”.J. Twardowski „On”
Photo by Khusen Rustamov on Pixabay
„Oto stoję u drzwi i kołaczę:
jeśli kto posłyszy mój głos i drzwi otworzy,
wejdę do niego i będę z nim wieczerzał,
a on ze mną”.Ap 3,20
„Kilka razy w życiu próbowałam otwierać na nowo drzwi, które On sam zamknął. Prawie słyszę, jak mówi do mnie: «Jen, to nie jest facet dla ciebie. Przestań zdobywać go na nowo». To nie jest zdrowy odruch, wiem. Musiałam jednak doświadczyć tego na własnej skórze, aby uzmysłowić sobie, że Bóg zna początek, środek i koniec każdej historii – nawet kiedy my ich nie znamy”.
J. Bricker „Wszystko jest możliwe”, s. 155
