„Największym zaszczytem udzielonym duszy przez Boga nie jest to, że daje jej wiele, lecz to, że wiele żąda od niej”.
św. Teresa od Dzieciątka Jezus „Dzieje duszy”, s. 374
Photo by Philippe GDS on Pixabay
Posty oznaczone jako dusza
Takie jest prawo ziemskie
„Takie jest prawo ziemskie: ofiara obok radości. Pan Bóg chce nam przypominać, że nie doszliśmy jeszcze do kresu szczęścia; ale jesteśmy na nie nastawieni, a On sam chce nas doprowadzić do swoich ramion. Tam w górze, moja siostrzyczko, On napełni wszystkie próżnie. A tymczasem żyjmy w niebie naszej duszy, bo już tam czujemy się tak dobrze!”.
św. Elżbieta od Trójcy Świętej, list 212 do siostry, w: taż „Pisma” t. 2, s. 271
Czy nie uważasz, że ta piękna przyroda mówi o Nim?
Tymczasem Jan nie pozostawia złudzeń
„Tymczasem Jan nie pozostawia złudzeń: wejście na drogę oczyszczenia ducha wiąże się z utratą wszelkich słodyczy i pozostaniem w oschłości, niesmaku i znużeniu. Od tego łakome dusze uciekają jak od śmierci (por. DGK II 7,5), wzdrygając się przed cierpieniem i trudem tak dalece, że zatrzymują się na początkowych etapach drogi”.
M. Czarnecka OCDS „Doktryna św. Jana od Krzyża – Droga na Górę Karmel (księga 2.) – Noc czynna ducha: oczyszczenie rozumu przez wiarę” w: „Zaproszenie na Górę Karmel” t. 5 „Oczyszczenie”, s. 211
Św. Tomasz z Akwinu zwraca uwagę
„Św. Tomasz z Akwinu zwraca uwagę, że brak niezbędnej rozrywki jest tak samo groźny dla duszy jak jej nadmiar. W obu przypadkach można mówić o nieuporządkowanej przyjemności oraz o grzechu”.
M. Filipowski OCDS „Doktryna św. Jana od Krzyża – Droga na Górę Karmel (księga 1.) – Noc czynna zmysłów” w: „Zaproszenie na Górę Karmel” t. 5 „Oczyszczenie”, s. 147
Photo by muntazar mansory on Pixabay
Doskonałość i wartość duszy
Dusze łakome tych pobożnych smaków
„Dusze łakome tych pobożnych smaków podlegają jeszcze innej, większej niedoskonałości. Są słabe i leniwe w postępowaniu twardą drogą krzyża, ponieważ dusza łaknąca słodyczy unika tym samym wszelkiego niesmaku przezwyciężania siebie”.
św. Jan od Krzyża „Noc ciemna” I 6.7
Photo by Lubov Lisitsa on Pixabay
Dusze pragnące postępować drogą pewną
„Dusze pragnące postępować drogą pewną nie przywiązują się nigdy do przedmiotów zewnętrznych i nie zaprzątają nimi zbytnio swego serca. Nie pragną widzieć więcej, niż powinny, a całą uwagę zwracają ku temu, by wiernie służyć Bogu i Jemu się podobać. To jest jedyne ich pragnienie. Chętnie oddają to, co posiadają, i z miłości do Boga i bliźnich z radością wyzbywają się posiadania doczesnych rzeczy duchowych. Szukają bowiem, jak mówię, prawdziwej doskonałości wewnętrznej i chcą zadowolić Boga, a nie siebie samych”.
św. Jan od Krzyża „Noc ciemna” I 3.2
Gdy udało się diabłu
„Gdy udało się diabłu oddalić duszę od Komunii świętej, zyskał wszystko”.
św. Teresa od Dzieciątka Jezus L71,LT92, „Modlitwy i myśli”, s. 55
Photo by Gerd Altmann on Pixabay
Prawdziwa odwaga
„[…] prawdziwa odwaga nie leży w tym chwilowym zapale, z którym pragniemy iść na podbój dusz za cenę tych wszystkich urojonych niebezpieczeństw, które dodają tylko więcej uroku temu pięknemu marzeniu; prawdziwa odwaga polega na tym, aby wtedy, gdy serce kona, chcieć ich i równocześnie odpychać od siebie, tak jak to przeżył nasz Zbawiciel w Ogrodzie Oliwnym”.
św. Teresa od Dzieciątka Jezus „Dzieje duszy”, Kraków 1988, s. 306