„Nie warto pamiętać o takiej przeszłości, która nie może się stać teraźniejszością”.
S. Kierkegaard
Posty oznaczone jako pamięć
Strać duszę swoją dla Mnie
„- Strać duszę swoją dla Mnie. Zapomnij o niej. Z miłości dla Mnie ratuj dusze innych, pomagaj Mi w ich zbawieniu. Ja Sam o tobie pamiętać będę”.
słowa Jezusa, K. Kowalczewska „Mów Panie…”, s. 26
Photo by Myriams-Fotos on Pixabay
Powstawała we mnie wątpliwość
„Zdarzało mi się nieraz, że powstawała we mnie wątpliwość, czy mam wierzyć temu, co mi było powiedziane, czy nie było to proste przywidzenie (to jest później dopiero, gdy głos ten przeminął, bo póki go słyszysz, wątpić nie sposób), a przecież nieraz po długim czasie to, co słyszałam, spełniło się. Bo Pan tak mówi, że słowa Jego pozostają w pamięci i nie można ich zapomnieć. Gdy przeciwnie, słowa pochodzące z własnego naszego umysłu są jakby pierwszym poruszeniem myśli, które przemija i idzie w zapomnienie. Słowo Boga jest trwałe i rzeczywiste jak czyn”.
św. Teresa od Jezusa „Księga życia”, tł. H. P. Kossowski, s. 264-265
Czciciel gwiazd i mądrości
„Czciciel gwiazd i mądrości, miłośnik ogrodów,
Wyznawca snów i piękna i uczestnik godów,
Na które swych wybrańców sprasza sztuka boska:
Znam gorycz i zawody, wiem, co ból i troska,
Złuda miłości, zwątpień mrok, tęsknot rozbicia,
A jednak śpiewać będę wam pochwałę życia –
Bo żyłem długo w górach i mieszkałem w lasach.
Pamięcią swe dni chmurne i dni w słońca krasach
Przechodzę, jakby jakieś wielkie, dziwne miasta,
Z myślą ciężką, jak z dzbanem na głowie niewiasta,
A dzban wino ukrywa i łzy w swojej cieśni.
Kochałem i wiem teraz, skąd się rodzą pieśni;
Widziałem konających w nadziejnej otusze
I kobiety przy studniach brzemienne, jak grusze;
Szedłem przez pola żniwne i mogilne kopce,
Żyłem i z rzeczy ludzkich nic nie jest mi obce.
Przeto myśli me, które stoją przy mnie w radzie,
Choć smutne, są pogodne jako starcy w sadzie.
I uczę miłowania, radości w uśmiechu,
W łzach widzieć słodycz smutną, dobroć chorą w grzechu,
I pochwalam tajń życia w pieśni i w milczeniu,
Pogodny mądrym smutkiem i wprawny w cierpieniu”.L. Staff „Przedśpiew”
O słodki mędrcze
„O słodki mędrcze, jakimże spokojem
Pogodna mądrość twoja serce darzy!
Kocham cię, jestem we władaniu twojem,
Choć nigdy twojej nie zobaczę twarzy.
Popioły twoje dawno się rozwiały,
Grzechów i szaleństw nikt już nie pamięta
I już na wieki jesteś doskonały
Jak księga, myślą z nicości wyjęta.
Ty znałeś gorycz i znałeś zwątpienie,
Ale win twoich pamięć zaginęła.
I wiem, dlaczego dzisiaj ciebie cenię:
Mali są ludzie, wielkie są ich dzieła”.Cz. Miłosz „Zaklęcia ojca”
Mózg, który przeprowadza proces przypominania
„«Mózg, który przeprowadza proces przypominania» – wyjaśnia Joseph LeDoux – «nie jest tym samym mózgiem, który uformował pierwotne wspomnienie. Aby stare wspomnienie miało w danej chwili sens dla mózgu, musi ono zostać zaktualizowane». Pamięć biologiczna znajduje się w stanie bezustannej odnowy. Z kolei w pamięci komputera znajdują się niezależne od siebie, statyczne bity, które można przenosić z jednego miejsca magazynowania w inne tyle razy, ile się chce, a one i tak się nie zmienią”.
N. Carr „Płytki umysł. Jak internet wpływa na nasz mózg”, s. 235
Wrażliwość
„[…] grupa osobników, która odziedziczyła tę cechę [wrażliwość – przyp. UP], by zbudować poczucie własnej wartości i pewności siebie, stosuje charakterystyczną strategię przetrwania polegającą na chwilowym zatrzymaniu się w celu obserwacji i przetworzenia tego, co zostało zauważone, przed wyborem działania. Powściągliwość ta nie stanowi jednak wyznacznika cechy. Gdy wrażliwy osobnik od razu dostrzega, że bieżąca sytuacja jest podobna do jakiejś zapamiętanej z przeszłości, wówczas dzięki temu, że ma ją już doskonale przemyślaną i przyswojoną, może zareagować na niebezpieczeństwo lub nadarzającą się okazję szybciej niż inni. Z tego powodu trudno było zaobserwować podstawowy aspekt tej cechy, którym jest głębia przetwarzania”.
E. N. Aron „Wysoko wrażliwi”, s. 24-25
I to jest powód, dla którego tak strasznie nie ma sensu grzeszyć
„I to jest powód, dla którego tak strasznie nie ma sensu grzeszyć: nie dlatego, że się Bozia obrazi, ale dlatego, że później koszmarnie trudno jest człowiekowi uwolnić się od czegoś, co jest zapisane twardym rylcem w jego duchowej pamięci”.
Sz. Hołownia „Święci codziennego użytku”, Kraków 2015, s. 61
Przeszłość zawsze znajdzie sposób
„[…] to nieprawda, co mówią o przeszłości, że można pogrzebać ją w mrokach niepamięci. Bo przeszłość zawsze znajdzie sposób, by przedostać się ku wierzchnim warstwom ludzkiej świadomości”.
K. Hosseini „Chłopiec z latawcem”
To nieistotne, kim mój ojciec był
„To nieistotne, kim mój ojciec był; istotne jest, jakim go pamiętam”.
A. Sexton „Mały dziennik. Historia poetki”, cyt. za: S. Eldredge „Stając się sobą”, s. 31