Dom mój stoi na ziemi uboczu

„Dom mój stoi na ziemi uboczu,
A na imię nic nie mam, prócz oczu.
Nic w tych oczach nie mam, prócz wieczoru,
Pewna byłam twojego wyboru.
Jeden zowąd śmierć sobie wybiera,
Ale drugi tą śmiercią umiera.
Choć wybrałeś, nie wiedząc dla kogo,
Zawsze będę pamiętną i drogą.
Jestem śmiercią twej matki, co w chacie
Uśmiechnięta czeka teraz na cię”.

B. Leśmian „Śmiercie” (fragment)

Photo by zenitmkt on Pixabay

Aslan odwrócił się ku nim

„Aslan odwrócił się ku nim i rzekł:
– Nie wyglądacie na tak szczęśliwych, jak tego pragnę.
A Łucja odpowiedziała:
– Tak się boimy, że znowu nas odeślesz, Aslanie. Już tyle razy wysyłałeś nas z powrotem do naszego świata.
– Nie lękajcie się – powiedział Aslan. – Czy jeszcze się nie domyślacie?
Serca zabiły im mocno i poczuli, jak wypełnia ich dzika nadzieja.
– NAPRAWDĘ wydarzył się wypadek kolejowy. – rzekł miękko Aslan. – Was ojciec, wasza matka i wy wszyscy jesteście, jak to zwykliście nazywać w Krainie Cieni, umarli. Już po szkole: zaczęły się wakacje. Sen dobiegł końca: jest poranek.
A kiedy to powiedział, przestał wyglądać jak lew, lecz to, co zaczęło się dziać później, jest tak wielkie i piękne, że nie mogę o tym pisać. Dla nas to koniec wszystkich opowieści i można tylko dodać, że odtąd już zawsze wszyscy żyli szczęśliwie. Lecz dla nich dopiero zaczęła się prawdziwa opowieść. Całe ich życie w tym świecie i wszystkie przygody w Narnii były zaledwie okładką i stroną tytułową; teraz rozpoczynali wreszcie Rozdział Pierwszy Wielkiej Opowieści, jakiej nikt jeszcze na ziemi nie czytał – opowieści, która trwa wiecznie, w której każdy rozdział jest lepszy od poprzedniego”.

C. S. Lewis „Ostatnia bitwa”

Photo by Hannah on Pixabay

Bóg zaskakuje, gdy powołuje

„Bóg zaskakuje, gdy powołuje i zachęca, byśmy rzucili nie tylko sieci, ale samych siebie na głębię historii i patrzyli na życie, patrzyli na innych, a nawet na samych siebie oczyma, które «w grzechu widzą dzieci, które trzeba podnieść; w śmierci – braci, których trzeba wskrzesić do życia; w rozpaczy serca, które trzeba pocieszyć. Dlatego nie lękaj się: Pan kocha to twoje życie, nawet gdy się boisz na nie spojrzeć i wziąć je w swoje ręce»”.

papież Franciszek

Photo by Quang Nguyen vinh on Pixabay

Szczęśliw ten

„Szczęśliw ten, kto się w miedzach ojcowizny
Mieści bez reszty z pragnieniami swemi
I swojski wdycha wiatr na własnej żyznej
Połaci ziemi.

[…]

O, tak żyć pragnę – nie znany, lecz wolny;
Tak – bez lamentów – niech śmierć mnie zabierze
I niech nie zdradzi nawet kamień polny,
Gdzie w ziemi leżę”.

A. Pope „Oda do samotności” (fragm.)

O słodki mędrcze

„O słodki mędrcze, jakimże spokojem
Pogodna mądrość twoja serce darzy!
Kocham cię, jestem we władaniu twojem,
Choć nigdy twojej nie zobaczę twarzy.

Popioły twoje dawno się rozwiały,
Grzechów i szaleństw nikt już nie pamięta
I już na wieki jesteś doskonały
Jak księga, myślą z nicości wyjęta.

Ty znałeś gorycz i znałeś zwątpienie,
Ale win twoich pamięć zaginęła.
I wiem, dlaczego dzisiaj ciebie cenię:
Mali są ludzie, wielkie są ich dzieła”.

Cz. Miłosz „Zaklęcia ojca”