„Często Pan nie usuwa problemów, ponieważ chce nas obdarzyć zwycięstwem w walce. Pan nie chroni nas przed walką, ale daje nam broń, abyśmy z niej wyszli zwycięsko. Prawdziwa wiara ukazuje się podczas trudności”.
J. H. Prado Flores w: „Śladami Zbawiciela w Godzinie Miłosierdzia”, s. 227-228
Photo by Dieterich01 on Pixabay
„W twojej ojczyźnie karki się zgina
Przed każdą władzą,
Dla zwyciężonych – wzgarda i ślina,
Gdy ich na kaźń prowadzą.
W twojej ojczyźnie gdyś hołdy składał –
Przed obce trony.
W ojczyźnie mojej, jeśli kto padał,
To krwią zbroczony.
W ojczyźnie twojej do obcych w wierze
Bóg się nie zniża.
Moja ojczyzna świat cały bierze
W ramiona krzyża.
W twojej ojczyźnie sławnych portrety,
Tom w etażerce.
W mojej ojczyźnie słowa poety
Oprawne w serce.
Chociaż ci sprzyja ten wieczór mglisty
I noc bezgwiezdna
Jakże mnie wygnasz z ziemi ojczystej,
Jeśli jej nie znasz?”.A. Słonimski „Dwie ojczyzny”
Photo by Dariusz Staniszewski on Pixabay
„Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna Swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne”.
J 3,16
„Dlatego teraz zobacz w swoim sercu, gdzie tak naprawdę żyjesz w cierpiętnictwie, gdzie żyjesz w sytuacjach, w których nie masz już wiary, że coś się może zmienić. Być może są to sytuacje, które po ludzku cię dobijają i nie wierzysz, że cokolwiek może się jeszcze zmienić na lepsze. Tajemnica zmartwychwstania jest zaproszeniem potężnej mocy Boga do miejsca śmierci, gdzie już się poddałeś, gdzie już coś umarło, gdzie po ludzku już nic nie można zrobić”.
D. Chmielewski „Różaniec ratunkiem dla świata”, s. 43
„Jeśli się wspinać, to tylko boso
Po stromych zboczach Karmelu.
W świetle miłości, w ciemności wiary
Wytrwale kroczyć do celu”.M. Wojnicki
„Ludzie! każdy z was mógłby, samotny, więziony,
Myślą i wiarą zwalać i podźwigać trony”.A. Mickiewicz „Dziady” cz. III
„«Dziewczyna czuje – odpowiadam skromnie –
A gawiedź wierzy głęboko;
Czucie i wiara silniej mówi do mnie
Niż mędrca szkiełko i oko.
Martwe znasz prawdy, nieznane dla ludu,
Widzisz świat w proszku, w każdej gwiazd iskierce.
Nie znasz prawd żywych, nie obaczysz cudu!
Miej serce i patrzaj w serce!»”A. Mickiewicz „Romantyczność” (fragment)
„Bóstwo Swe na Krzyżu skryłeś wobec nas.
Tu ukryte z Bóstwem Człowieczeństwo wraz.
Lecz w Oboje wierząc, wiem, że dojdę tam,
Gdzieś przygarnął łotra do Twych niebios bram”.pieśń „Zbliżam się w pokorze i niskości swej” (fragment)
„Mówimy często: «Bóg zabiera». Nie zabiera! Zamienia. Na lepsze. Wylewa ci ze szklanki brudną wodę, by nalać nową, czystą…
– Ale to jest moja brudna woda i jestem do niej bardzo przywiązany – przerwałem pallotynowi [ks. Kralce].
– I tu zaczyna się problem. Moja szklanka. Moja woda. Wchodząc w taką narrację, kurczowo trzymasz się starego i nie pozwalasz Bogu na zmiany. Wszystko sprowadza się do wiary”.M. Jakimowicz „Jak poruszyć niebo”, s. 196
„«Kto powie tej górze: Podnieś się i rzuć się w morze!, a nie wątpi w duszy, lecz wierzy, że spełni się to, co mówi, tak mu się stanie» – zapowiada Jezus (Mk 11,23). Wydanie rozkazu górze nie jest problemem. Jest aktem szalonym, ekstrawaganckim. O wiele trudniejsza jest realizacja dalszej części zapowiedzi: «a nie zwątpi w duszy». To ten martwy czas, gdy w imieniu Jezusa prosimy o coś i następuje pauza, głucha cisza. Wiara w mgnieniu oka umyka, głowę rozsadzają setki wątpliwości, a bombardujące nas ze wszech stron myśli: «Usłyszał? Nie usłyszał? Wygłupiłem się?», należą do najłagodniejszych. Najtrudniejsze jest wytrzymanie tej próby.
To «zawieszenie», martwa cisza przed odpowiedzią, może trwać kilka sekund albo… kilka lat. Najlepszym lekarstwem na przetrwanie tego czasu jest powtarzanie za Faustyną: «Ufam Tobie», «Wierzę, że wiesz, co robisz. Odpowiedz!». On lubi bezczelnych, zaprasza do takiej zażyłości”.M. Jakimowicz „Jak poruszyć niebo?”, s. 184
