Poniżej znajdziesz wszystkie posty oznaczone hasłem „zmęczenie”. Jeśli uważasz, że któryś z nich nie powinien być tak oznaczony, albo że jeszcze któryś post powinien mieć takie oznaczenie, daj mi znać w komentarzu do danego posta. Nie obiecuję, że zmienię oznaczenia, ale obiecuję, że to sprawdzę!
„Poprzez swoją pracę okazujesz mi miłość i stajesz się moim obrazem, gdyż Ja z miłości do ciebie zstąpiłem z nieba i pracowałem. Jeśli wykonujesz swoją pracę z miłości do Mnie, jesteś obrazem Maryi, która całe życie wypełniła pracą dla Mnie. Jeśli pracujesz cierpliwie, choć jesteś zmęczona, jeśli nie narzekasz, to w milczeniu i w świętej pokorze naśladujesz Świętego Józefa”.
ks. D. Ruotolo „Jezus do serca siostry”, s. 54
Photo by StartupStockPhotos on Pixabay
„Mówiła [św. Teresa od Dzieciątka Jezus] mi często, że należy zawsze osądzać innych z miłością, bo bardzo często to, co w naszych oczach wydaje się niedoskonałe, w oczach Bożych jest heroizmem.
Człowiek zmęczony, mający migrenę lub cierpiący wewnętrznie, czyni więcej, spełniając połowę swych obowiązków, niż inny, zdrowy fizycznie i duchowo, spełniający wszystko”.s. Genowefa od Najświętszego Oblicza w: św. Teresa od Dzieciątka Jezus „Rady i wspomnienia”, s. 118
Photo by Мансур Тляков on Pixabay
„Śpiewajmy więc, bracia, nie dla przyjemności odpoczywania, ale dla ulżenia w trudzie. Tak jak zwykli czynić wędrowcy: śpiewaj, ale idź naprzód, śpiewem osłaniaj zmęczenie, ale nie zasłaniaj lenistwa; śpiewaj i idź. Co znaczy: idź? Oznacza: postępuj, postępuj w dobrym! Są bowiem tacy – jak twiedzi Apostoł – którzy postępują w złym. Jeśli postępujesz, znaczy to, że idziesz; ale postępuj w dobrym, w prawdziwej wierze, w dobrych obyczajach postępuj; śpiewaj i idź”.
św. Augustyn, kazanie, „Liturgia godzin” t. IV, s. 483
„Wszystkim naszym matkom, niedoskonałym, gniewnym, nieznośnym, wspaniałym, za całą miłość, którą nas obdarzyły, i tę, której nam nie dały, gdyż były nazbyt zmęczone lub zbyt zrozpaczone, aby to zrobić”.
S. de Mari „Ostatni smok”
Photo by Satya Tiwari on Pixabay
„Ale nie ma takiego stanu, nawet stanów zmęczenia, które zwalniałyby od modlitwy lub ją uniemożliwiały. Nawet osobom, które w danym momencie cierpią na depresję nerwową lub prawie całkowitą niemoc władz, są poza władzami, pozostaje jeszcze akt wiary. Święta Teresa mówi nam: «Wiem, że tylko poprzez akt wiary mogę wejść w kontakt z Bogiem». Rzeczywiście, można wejść w kontakt z Bogiem w ten sposób, a zatem jest się z Nim dzięki temu w kontakcie i On odpowiada. Wynika stąd pewien spokój, a nawet jeśli nie ma spokoju, to mimo to powstaje pewna łączność z Bogiem”.
bł. Eugeniusz od Dzieciątka Jezus „Z tchnieniem Ducha”
Photo by crlamgeorgia on Pixabay
„Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest słodkie, a moje brzemię lekkie”.
Mt 11,28-30
Photo by Free-Photos on Pixabay
„Twoją wielką wadą jest skupianie się na sobie; to z tego powodu jesteś zmęczona, nie umiesz odpocząć, przez to czujesz się potępiona… i dajesz się okłamywać demonowi, który bawi się i kusi, żeby odciągnąć Cię od zaufania, udając, że chce, abyś była doskonała”.
ks. D. Ruotolo „Kwiatki księdza Dolindo”
„Na rozmyślanie już w ogóle nie masz czasu. A to jest jedyna chwila, kiedy to nie ty do Mnie, ale Ja do ciebie chcę mówić. I chciałbym mówić często. Cóż, kiedy ja czekam, a ty z lenistwa «śpisz»? […] Choćby ci się zdawało, że umrzesz ze zmęczenia, nie obawiaj się. Ja nie pozwolę, byś swoją wierność przypłacić miała choćby chorobą”.
K. Kowalczewska „Mów Panie…”, s. 5, słowa Jezusa
Photo by Pete Linforth on Pixabay
„Człowiek może być, nieraz jest, zmęczony własnym grzechem. Zwłaszcza, jeśli jest to związane z jakimś nałogiem. Ma dość tego, że nie potrafi przerwać pasma własnych porażek. Ale w tej samej mierze człowiek może być zmęczony napływającym z każdej strony wezwaniem do nawrócenia. I to wezwaniem często okraszonym tanim pocieszeniem: zobacz, spróbuj, uda się na pewno. Człowiek miewa chwile, że to wszystko wychodzi mu bokiem. Odczuwa już tylko chęć, by uciec tam, gdzie zażyje ciepłej kąpieli, zapomni o wszystkim, od wszystkiego się na chwilę uwolni. Tam, gdzie nikt nie będzie kazał mu niczego wybierać.
Ale to jest ucieczka w rozwiązania pozorne. […] W bezmyślność, w zawieszenie, w kapitulację; niech się dzieje, co chce, byle mnie nie dotyczyło; ja już nie mam ochoty na nic. Tymczasem Jezus dogania uczniów na ich drodze do Emaus. Przecież po to właśnie wstał z grobu, by dać umarłym życie. Ale to sam człowiek musi od Niego przyjąć taki dar. Dar, który go przeraża i nieraz popycha do ucieczki, by już tylko nie musieć decydować, by nie zaczynać wszystkiego na nowo”.G. Ryś „Skandal miłosierdzia”, s. 86 – 87
– Już nie mam siły.
