Poniżej znajdziesz wszystkie posty oznaczone hasłem „życie duchowe”. Jeśli uważasz, że któryś z nich nie powinien być tak oznaczony, albo że jeszcze któryś post powinien mieć takie oznaczenie, daj mi znać w komentarzu do danego posta. Nie obiecuję, że zmienię oznaczenia, ale obiecuję, że to sprawdzę!
„Znaczenie woli w życiu duchowym człowieka jest olbrzymie. To od niej zależy właściwie wszystko, co jest związane z modlitwą. Ważne, aby zapragnęła się modlić. Modlitwa jest spotkaniem miłosnym, a miłość jest ściśle związana z wolą”.
M. Filipowski OCDS „Modlitwa terezjańska (2)” w: „Zaproszenie na Górę Karmel” t. 3 „Przyrzeczenia”, s. 104
Photo by Jose Antonio Alba on Pixabay
„Im bardziej wzrasta w nas miłość, tym każda czynność zewnętrzna staje się bardziej wewnętrzna”.
bł. S. Wyszyński „Kromka chleba”
Photo by Jill Wellington on Pixabay
„Im głębiej rozwijają w sobie ludzie życie wewnętrzne, tym bardziej skłonni są do milczenia”.
bł. S. Wyszyński „Kromka chleba”, s. 23
Photo by Mariya Muschard on Pixabay
„Sądzę, że aby osiągnąć idealne życie duchowe, trzeba żyć na płaszczyźnie nadprzyrodzonej, to znaczy nigdy nie działać w sposób czysto naturalny. Trzeba być świadomym tego, że Bóg przebywa w głębi nas, i we wszystkim do Niego się uciekać. Wówczas nigdy nie będzie się pospolitym, nawet w spełnianiu najprostszej czynności, ponieważ nie żyje się tymi rzeczami, lecz się je przerasta. Dusza nadprzyrodzona nie zatrzymuje się nigdy na przyczynach wtórnych, lecz na samym Bogu. Jej życie jest proste, ponieważ zbliża się ono do życia duchów błogosławionych, ponieważ wyzwolona jest od siebie samej i od wszystkich rzeczy, wszystko dla niej sprowadza się do jedności, do tej jednej rzeczy potrzebnej, o której Mistrz mówił Marii. Wówczas dusza ta jest naprawdę wielka, naprawdę wolna, gdyż zamknęła swą wolę w woli Bożej”.
św. Elżbieta od Trójcy Świętej „Wielkość naszego powołania”
„Cieszę się, że matka ma wrażenie, iż stoi w miejscu w swoim życiu duchowym. Cieszyłbym się jeszcze bardziej, gdyby matka miała uczucie, że się cofa”.
J. Chapman, cyt. za: M. Jakimowicz „Jak poruszyć niebo?”, s. 136
