„Nieświadom, co mu niesie czas,
w kosmicznych pętach drzemie lud,
lecz – jak niewola przyszła wprzód,
tak i nadzieja zstąpi z gwiazd”.A. Zajdel „Limes inferior”
Photo by Gerd Altmann on Pixabay
„Nieświadom, co mu niesie czas,
w kosmicznych pętach drzemie lud,
lecz – jak niewola przyszła wprzód,
tak i nadzieja zstąpi z gwiazd”.A. Zajdel „Limes inferior”
Photo by Gerd Altmann on Pixabay
„Już od wieków kryły się wśród szarych płatków, żeby kochać i bronić”.
C. McNish „Obietnica czarodzieja”
Photo by kristamonique on Pixabay
O Panie, który rządzisz przestworzami,
Tak wielkiś Ty, istnienie Twe bez granic,
Tak mała ja i czas mój tak mizerny,
Wieczności pył w Wszechświecie Twym niezmiernym.
I tak jak sen mijają nie wiem kiedy
Szczęśliwe dni na przemian z dniami biedy.
Nie wróci już najmniejsza nawet chwila,
A każdy rok machnieciem jest motyla.
Gdy patrzę wstecz, na całe moje życie,
Wciąż widzę jedno tylko – Twe odbicie.
Na podobieństwo Twoje jam stworzona:
Ciało przemija – dusza nieskończona.
Wkrótce do bram Twych zapukam, o Panie –
Czy przyjmiesz mnie, czy skażesz na wygnanie?
Czy pierwszy raz pozwolisz mi zrozumieć
Że kochać tylko Twoje Serce umie?
Że ludzka miłość, tak niedoskonała,
Jest tylko cieniem, jak gorczyca mała?
Że te tęsknoty, dziś nieukojone,
Wiatr życia zawsze w Twoją pędzi stronę?
U. Piechota, 25.08.2021
Photo by Inactive account – ID 8385 on Pixabay
„Jak ta obręcz chyżo zatacza kręgi, tak pędzi, o dzieci, i czas, i wasze życie.
Tylko obręcz, gdy upadnie, znowu się podrywa: czas, gdy raz minie, już nie wraca”.K. Janicki „Do dzieci bawiących się obręczą”
Photo by Gene Gallin on Unsplash
„Dopiero przyszłaś do Mnie, a żądasz już odpowiedzi. Nie załatwia się w pięć minut sprawy, która ma o całym twym życiu zadecydować. Ty módl się gorąco i raczej milcz. Ja wiem, po co przyszłaś i gdy przyjdzie czas – odpowiem”.
słowa Jezusa, K. Kowalczewska „Mów Panie…”, s. 44
Photo by Barbara Jackson on Pixabay
„Nie leń się w pracy nad sobą, nie odkładaj swej świętości na jutro, na później, aż do starości czy do klasztoru. Któż wie, jak się twoje życie ułoży i czy doczekasz starości? Żyj co dzień tak jakbyś wieczorem umrzeć miała. Twoja świętość to każdy dzień powszedni – święcie przeżyty. Twoim jest tylko – dzisiaj!”
słowa Jezusa, K. Kowalczewska „Mów Panie…”, s. 36
Photo by Лариса Мозговая on Pixabay
„Człowieku, czas twej wędrówki nie nadszedł jeszcze; czekaj, aż się podniesie wiatr śmierci, wówczas rozwiniesz lot ku nieznanym strefom, których pożąda twe serce”.
F.-R. Chateaubriand „Rene”
Photo by Gerd Altmann on Pixabay
„- Dziadek mawiał, że każdy, kto umiera, coś po sobie zostawia: dziecko, książkę, obraz, wybudowany dom, postawiony mur, uszyte buty. Zasadzony ogród. Zostawiasz coś, czego twoja ręka dotknęła w taki sposób, że twoja dusza ma dokąd odejść po śmierci, i kiedy ludzie patrzą na to coś, na posadzone przez ciebie drzewo czy kwiat, ona tam jest. Nie jest ważne, co dokładnie zrobiłeś, tłumaczył dziadek; liczy się to, że przetworzyłeś jakiś obiekt, przemieniłeś go ze stanu przed twoim dotykiem w inny, nowy stan, który w jakiś sposób cię przypomina i trwa już po tym, jak odsuniesz ręce. Różnica między człowiekiem, który po prostu przycina trawnik, a prawdziwym ogrodnikiem polega na dotyku, mawiał. Przystrzygacz mógłby w ogóle nie istnieć; ogrodnik będzie tam obecny przez całe życie”.
R. Bradbury „451° Fahrenheita”
„Ziemia zmarznięta
Stopy nam pęta
I rani ręce.
Głazy jak gnaty,
Które przed laty
Były czymś więcej -„J. R. R. Tolkien „Dwie wieże”
Photo by Наталья Коллегова on Pixabay
„Kiedy się modlisz – musisz zaczekać
wszystko ma czas swój
widzą prorocy
trzeba wciąż prosząc przestać się spodziewać
niewysłuchane w przyszłości dojrzewa
to niespełnione
dopiero się staje
Pan wie już wszystko nawet pośród nocy
dokąd się mrówki nadgorliwe śpieszą
miłość uwierzy przyjaźń zrozumie
nie módl się skoro czekać nie umiesz”.J. Twardowski „Zaczekaj”
Photo by Free-Photos on Pixabay