“Każdego wesołego dnia spodziewaj się rzeczy smutnych. Życie ludzkie jest tylko podążaniem do śmierci”.
M. Oloch z Szamotuł “De hiis malis”
I vice versa – każdego smutnego dnia spodziewaj się rzeczy wesołych 🙂
Photo by Wei Zhu on Pixabay
Posty oznaczone jako śmierć
Stworzenie człowieka trwa kilka miliardów lat
“Stworzenie człowieka trwa kilka miliardów lat, jego śmierć – zaledwie kilka sekund”.
J. Gaarder “Maja”
By nie odkryć tuż przed śmiercią…
“By nie odkryć tuż przed śmiercią, że nie umiałem żyć”.
N. H. Kleinbaum “Stowarzyszenie umarłych poetów”
Przechodniu, powiedz Sparcie
“Przechodniu, powiedz Sparcie,
Że leżymy tutaj posłuszni jej prawom.”.Symonides, napis na mogile Spartan pod Termopilami
Szczęśliw ten
“Szczęśliw ten, kto się w miedzach ojcowizny
Mieści bez reszty z pragnieniami swemi
I swojski wdycha wiatr na własnej żyznej
Połaci ziemi.
[…]
O, tak żyć pragnę – nie znany, lecz wolny;
Tak – bez lamentów – niech śmierć mnie zabierze
I niech nie zdradzi nawet kamień polny,
Gdzie w ziemi leżę”.A. Pope “Oda do samotności” (fragm.)
O słodki mędrcze
“O słodki mędrcze, jakimże spokojem
Pogodna mądrość twoja serce darzy!
Kocham cię, jestem we władaniu twojem,
Choć nigdy twojej nie zobaczę twarzy.
Popioły twoje dawno się rozwiały,
Grzechów i szaleństw nikt już nie pamięta
I już na wieki jesteś doskonały
Jak księga, myślą z nicości wyjęta.
Ty znałeś gorycz i znałeś zwątpienie,
Ale win twoich pamięć zaginęła.
I wiem, dlaczego dzisiaj ciebie cenię:
Mali są ludzie, wielkie są ich dzieła”.Cz. Miłosz “Zaklęcia ojca”
Idź dokąd poszli tamci
“Idź dokąd poszli tamci – do ciemnego kresu
po złote runo nicości twoją ostatnią nagrodę”.Z. Herbert “Przesłanie Pana Cogito” (fragment)
Zasnęła… Z marzeń wygnano ją światów…
“Zasnęła… Z marzeń wygnano ją światów,
W duszy jej struny pozrywano śpiewne,
I przemieniła się królewna kwiatów
W śpiącą królewnę.
Dziś już nie pragnie być ludziom jak wiosna
Promieniejąca, świetlista i wonna,
Ani błękitnieć ziemi jak litosna
Pragnie Madonna.
Dziś już nie pójdzie stawać ponad rzeką
I puszczać oczu na fal tonie szmerne,
Aniby chciała lecieć gdzieś daleko
W cisze niezmierne.
Dziś nie wyciąga już ramion spragniona,
W jakiś się uścisk chyląca omdlale;
Z rumieńcem wstydu na wezbrane łona
Nie patrzy fale.
Ani dziś dba już, czy jej oczy wzruszą,
Czy uśmiech czyje rozkołysze myśli,
Ni czy są ludzie, co całą swą duszą
Przy niej zawiśli?…
Kwiaty jej marzeń powiędły wśród ludzi,
Umilkła duszy jej muzyka śpiewna –
Nigdy już, nigdy więcej się nie zbudzi
Śpiąca królewna”.K. Przerwa-Tetmajer “Śpiąca królewna”
Człowiek rodzi się sam
“Człowiek rodzi się sam i samotny umiera”.
M. Choromański
Is it a table being born? Or just a tree that’s dying?
“A man is made
Of flesh and blood
Of eyes and bones and water.
The very same things make his son
As those that make
His daughter.
A tree is made
Of leaf and sap,
Of bark and fruit and berries.
It keeps a bird’s nest
In its boughs
And blackbirds eat the cherries.
A table’s made
Of naked wood
Planted smooth as milk. I wonder
If tables ever dream of sun,
Of wind, and rain, and thunder?
And when man takes
His axe and strikes
And sets the sawdust flying –
Is it a table being born?
Or just a tree that’s dying?”.P. Ganeshan, cyt. za L. i J. Soars “New Headway Intermediate”