“Edyta Stein wcześnie zrozumiała, że przyjaźń i miłość nie rozwiną się w pełni prawdy, jeśli tłumić je będzie lęk przed utratą ukochanej osoby. «Chęć zdobycia kogoś dla siebie prowadzi często do tego, że prędzej czy później go utracimy. Kto stara się usilnie, by zdobyć i zachować, traci, kto ofiaruje Bogu – zdobywa»”.
J. I. Adamska “Sól ziemi”, s. 114
Posty oznaczone jako strata
Nic nie ginie
“Nic nie ginie, mistrzu, na tym świecie Bożym,
Każda potu kropla, co ze skroni spada –
Każda łza, przed którą w boleści się korzym –
Trudu krew czerwona, zwątpienia myśl blada –
I te długie lata cierpień, gorzkich śmiechów –
I ten strumień tęsknot, co przez życie płynie –
I duch nasz zatruty jadem złych oddechów –
I ciche westchnienie – nic, mistrzu, nie ginie!”H. Merzbach
Photo by LevaNevsky on Pixabay
Było ciemno
“Było ciemno.
Nie wiedziałam jeszcze,
że to przedsmak świtu.
Siedziałam przy grobie skulona
jak pies, który zgubił pana.
Płakałam.
Nic więcej nie umiałam zrobić
dla utraconej miłości.
Nie powinnaś się dziwić,
szeptała pamięć,
którą tyle razy zawiedziono.
Nie jesteś kobietą, dla której warto
dotrzymać obietnicy.
Cud, że jeszcze żyjesz.
Że Cię wtedy tylko opluto,
a nie ukamienowano.
Tylko co robić z tym cudem.
Co robić.
Płakałam.
Niewiasto, czemu płaczesz?
Kogo szukasz?
Głos był cichy jak powiew
porannego wiatru.
Może mi się zdawało.
Czemu płaczę?
Bo moje serce przez chwilę uwierzyło,
że można zmartwychwstać.
Tymczasem nastała ciemność
i wchłonęła wszystkie moje marzenia.
Jak tyle razy wcześniej.
Kogo szukasz?
Jedynego mężczyzny,
któremu odważyłam się uwierzyć.
Mario.
Zadrżałam.
Odwróciłam się.
Powoli,
ostrożnie,
żeby nie spłoszyć głosu
cichego jak powiew
porannego wiatru.
Żeby nie spłoszyć
odzyskanej miłości.
Stał przede mną
cały utkany ze światła.
Poznałam Go po ranach
na dłoniach
i oczach,
w których była czułość.
Zmartwychwstałam”.B. K. Baumann “Wielkanoc Marii Magdaleny”, https://zakonnicabezprzebrania.blogspot.com/2020/04/mysli-niedorzeczne-wielkanoc-marii.html
Świat wszystkiego mnie może pozbawić
“Świat wszystkiego mnie może pozbawić, ale zostanie zawsze jedna kryjówka dla niego niedostępna: modlitwa; w niej się da streścić przeszłość, teraźniejszość i przyszłość w postaci nadziei”.
św. Rafał Kalinowski
Photo by Helmut H. Kroiss on Pixabay
Strać duszę swoją dla Mnie
“- Strać duszę swoją dla Mnie. Zapomnij o niej. Z miłości dla Mnie ratuj dusze innych, pomagaj Mi w ich zbawieniu. Ja Sam o tobie pamiętać będę”.
słowa Jezusa, K. Kowalczewska “Mów Panie…”, s. 26
Photo by Myriams-Fotos on Pixabay
Miłość ludzka dąży do tego
“Miłość ludzka dąży do tego, by mieć dla siebie swój przedmiot ukochania. Kto kocha ludzi jak Chrystus, pragnie, by oni należeli do Boga, a nie do niego. Oczywiście w ten sposób zapewniamy sobie ich posiadanie na wieki. Jeśli zdobędziemy człowieka dla Boga, jesteśmy z nim zjednoczeni w Bogu, podczas gdy chęć zdobycia go dla siebie prowadzi często do tego, że prędzej czy później go tracimy”.
św. Teresa Benedykta od Krzyża
Obecne doświadczenie jest cierpieniem trudnym do zrozumienia
“Obecne doświadczenie jest cierpieniem trudnym do zrozumienia, widzi się ofiarowaną nam radość, jest możliwa, naturalna, wyciągamy rękę… i nie możemy uchwycić tej tak upragnionej pociechy!… ale Celinko, jakżeż to wszystko jest tajemnicze!…”
św. Teresa od Dzieciątka Jezus, listy do Celiny
Photo by Manuel Darío Fuentes Hernández on Pixabay
Ci, którzy nigdy nie odnajdą straty
“Melancholicy to ci, którzy nigdy nie odnajdą straty”.
M. Bieńczyk
Te słowa usłyszałam kiedyś od swojej polonistki w liceum. Nie wiedziałam, skąd pochodzą – dziś wiem, że są parafrazą tytułu książki M. Bieńczyka “Melancholia. O tych, co nigdy nie odnajdą straty”.
Photo by Gerd Altmann on Pixabay
Pewnego dnia otrzymasz to, co rozdałeś
“Jeśli chcesz znaleźć współczucie, miej je i ty. Bądź wobec innych miłosiernym, tak jak ty chcesz być traktowany z miłosierdziem. Pewnego dnia otrzymasz to, co rozdałeś, i stracisz to, co zatrzymałeś dla siebie”.
F. Bersini, cyt. za: “Śladami Zbawiciela w Godzinie Miłosierdzia”, s. 155
Photo by Vicki Nunn on Pixabay
Doznawał dziwnego uczucia straty
“Doznawał dziwnego uczucia straty. Czuł, że Dorian Gray nigdy już nie będzie dla niego tym, czym był poprzednio. Stanęło między nimi życie…”
O. Wilde “Portret Doriana Graya”
Photo by Gerd Altmann on Pixabay