“Miłość ludzka dąży do tego, by mieć dla siebie swój przedmiot ukochania. Kto kocha ludzi jak Chrystus, pragnie, by oni należeli do Boga, a nie do niego. Oczywiście w ten sposób zapewniamy sobie ich posiadanie na wieki. Jeśli zdobędziemy człowieka dla Boga, jesteśmy z nim zjednoczeni w Bogu, podczas gdy chęć zdobycia go dla siebie prowadzi często do tego, że prędzej czy później go tracimy”.
św. Teresa Benedykta od Krzyża
Posty oznaczone jako strata
Obecne doświadczenie jest cierpieniem trudnym do zrozumienia
“Obecne doświadczenie jest cierpieniem trudnym do zrozumienia, widzi się ofiarowaną nam radość, jest możliwa, naturalna, wyciągamy rękę… i nie możemy uchwycić tej tak upragnionej pociechy!… ale Celinko, jakżeż to wszystko jest tajemnicze!…”
św. Teresa od Dzieciątka Jezus, listy do Celiny
Photo by Manuel Darío Fuentes Hernández on Pixabay
Ci, którzy nigdy nie odnajdą straty
“Melancholicy to ci, którzy nigdy nie odnajdą straty”.
M. Bieńczyk
Te słowa usłyszałam kiedyś od swojej polonistki w liceum. Nie wiedziałam, skąd pochodzą – dziś wiem, że są parafrazą tytułu książki M. Bieńczyka “Melancholia. O tych, co nigdy nie odnajdą straty”.
Photo by Gerd Altmann on Pixabay
Pewnego dnia otrzymasz to, co rozdałeś
“Jeśli chcesz znaleźć współczucie, miej je i ty. Bądź wobec innych miłosiernym, tak jak ty chcesz być traktowany z miłosierdziem. Pewnego dnia otrzymasz to, co rozdałeś, i stracisz to, co zatrzymałeś dla siebie”.
F. Bersini, cyt. za: “Śladami Zbawiciela w Godzinie Miłosierdzia”, s. 155
Photo by Vicki Nunn on Pixabay
Doznawał dziwnego uczucia straty
“Doznawał dziwnego uczucia straty. Czuł, że Dorian Gray nigdy już nie będzie dla niego tym, czym był poprzednio. Stanęło między nimi życie…”
O. Wilde “Portret Doriana Graya”
Photo by Gerd Altmann on Pixabay
Co muszę jeszcze zyskać
Miłość zbudowana na lęku przed stratą
“A miłość zbudowana na lęku przed stratą to nie miłość, ale uzależnienie i niszcząca relację kontrola […]. Jeśli chcę kogoś kontrolować, to znaczy, że się boję. Mówiąc, że go kocham, tak naprawdę mówię, że boję się go utracić. Zamiast budować wolność w relacji z dzieckiem, czy inną osobą, tak naprawdę buduję uzależnienie i kontrolę, która osacza”.
D. Chmielewski “Różaniec ratunkiem dla świata”, s. 25
Wszystko, od czego uzależniamy się emocjonalnie
“Wszystko, od czego uzależniamy się emocjonalnie, prędzej czy później zostanie unicestwione. Miłość jest związana z wolnością. Nie jest uzależnieniem kogoś od siebie lub siebie od kogoś. Pomyśl: kto jest dla ciebie najcenniejszy, oprócz twojego życia? Mąż, żona, dzieci, dom, twoje hobby, pasje, zainteresowania? Oddaj to Ojcu, oddaj Bogu to, co masz najcenniejszego. Potrafisz bez lęku i strachu oddać to Bogu, mając świadomość, że już tego nie będziesz miał? Bóg wcale nie musi ci tego zabrać, ale kiedy mówię: «oddaję Ci to, Boże», to znaczy, że wyrzekam się tego, że to już nie jest moja własność. To jest Twoje, Boże, więc wyrzekam się wszelkich praw do tego, co Ci oddałem”.
D. Chmielewski “Różaniec ratunkiem dla świata”, s. 23
Istnieją dwie drogi poznania
“Istnieją dwie drogi poznania, jak dobry jest Bóg: jedna to nigdy Go nie stracić; druga – stracić Go i na nowo odnaleźć”.
abp. F. J. Sheen
Tajemnica ofiarowania
“Tajemnica ofiarowania jest bardzo związana z tym, o czym Matka Boża mówi w Medziugorie: «Ofiarujcie mi to, co jest dla was najcenniejsze. Oddajcie mi to, co jest dla was najbardziej wartościowe». Nie mówi: «Oddaj mi coś, co i tak nie zmieni twojego życia, coś, co uważasz za niewielką stratę, gdybyś musiał z tego zrezygnować albo zostałoby ci to zabrane». My z reguły oddajemy w taki sposób: «Matko Boża, oddaję Ci moje dzieci albo mojego męża, żonę», ale tak naprawdę nic nie oddajesz, bo ciągle masz największy wpływ na twoich najbliższych. Oddajesz, ale mówisz, że on ma być taki, jak ty chcesz; twoje dzieci mają być takie, jak ty chcesz.
Tymczasem jeżeli coś naprawdę ofiarowuję komuś, to nie mam już do tego prawa. Nie mówię: «Oddaję ci, ale rób z tym, co ci oddaję, to, co ja chcę». A jeśli oddamy to, co jest dla nas najcenniejsze, to i tak po chwili odbieramy to z powrotem i mówimy: «Wiesz, Boże, nie ruszaj tego, to jest bardzo moje». Jest to wielki problem, ponieważ wszystko to, od czego jesteśmy w jakiś sposób uzależnieni […] prędzej czy później, jak Słowo Boże mówi, przejdzie w przekleństwo kontroli i nieustannego lęku przed utratą tego”.D. Chmielewski “Różaniec ratunkiem dla świata”, s. 20-21