“Mówił również, że requm est dissimulare et pauca castigare (królewską cechą jest bycie wyrozumiałym i powściągliwym w karaniu), gdyż nie powinno się nieustannie i za wszystko napominać ani też na wszystko przymykać oczy. Otóż kiedy zakonnik zdaje sobie sprawę, że przełożony widział uchybienie, którego on się dopuścił, to przełożony nie powinien udawać, że tego nie widział, bez względu na to, jak niewielkie by ono nie było, ale interweniować poprzez stosowne napomnienie, w odpowiednim momencie, z miłością i roztropnością. Jeśli jednak dany zakonnik jest przekonany, że przełożony go nie widział, choćby nawet on widział go i zrozumiał, co tamten zrobił, przełożony niech udaje, że nic o tym nie wie i okaże mu wyrozumiałość”.
J. V. Rodriguez “Święty Jan od Krzyża. Biografia”, s. 577
Brak komentarzy