Stawiłem sobie pomnik trwalszy niż ze spiżu

Stawiłem sobie pomnik trwalszy niż ze spiżu

“Stawiłem sobie pomnik trwalszy niż ze spiżu.
Od królewskich piramid sięgający wyżej;
Ani go deszcz trawiący, ani Akwilony
Nie pożyją bezsilne, ni lat niezliczony

Szereg, ni czas lecący w wieczności otchłanie.
Nie wszystek umrę, wiele ze mnie tu zostanie
Poza grobem. Potomną sławą zawsze młody,
Róść ja dopóty będę, dopóki na schody

Kapitolu z westalką cichą kapłan kroczy.
Gdzie z szumem się Aufidus rozhukany toczy,
Gdzie Daunus w suchym kraju rządził polne ludy,
Tam o mnie mówić będą, że ja, niski wprzódy,

Na wyżyny się wzbiłem i żem przeniósł pierwszy
Do narodu Italów rytm eolskich wierszy.
Melpomeno, weź chlubę, co z zasługi rośnie,
I delfickim wawrzynem wieńcz mi skroń radośnie”.

Horacy “Exegi monumentum”, tł. Rydel

Photo by Greg Reese on Pixabay

1Komentarz

  • JAN

    19 lutego 2023 w 14:59 Odpowiedz

    KOPERNIK,DARWIN i FREUD:to kamienie milowe ewolucji swiadomosci o sobie czlowieka!

Dodaj komentarz