„Gdy człowiek podejmuje już decyzję, to trochę jakby skoczył w wartki strumień, który porywa go w kierunku, o jakim mu się nawet nie śniło w chwili, gdy ją podejmował”.
P. Coelho „Alchemik”
Photo by Gerald Friedrich on Pixabay
Posty oznaczone jako człowiek
Człowiek ma niewiarygodną zdolność
Nienawidzę tego, co łatwe
Tyle jest możliwości i tyle dróg do Boga
Jeżeli człowiek zastrzega coś dla siebie
„Jeżeli człowiek zastrzega coś dla siebie lub rezerwuje sobie możliwość zmiany decyzji w przyszłości, już przez to samo nie oddaje się całkowicie”.
św. Jan Paweł II „Familiaris consortio” 2,11
Photo by Gerd Altmann on Pixabay
Człowiek jest wielki nie przez to
„Człowiek jest wielki nie przez to, co ma, nie przez to, kim jest, lecz przez to, czym dzieli się z innymi”.
św. Jan Paweł II
Photo by Ryszard Porzynski on Pixabay
Człowiek, który bez przerwy siebie żałuje
„Człowiek, który bez przerwy siebie żałuje (biadoli nad sobą) nie rozwija się wewnętrznie. To są owe zupełnie niepotrzebne wylewne zwierzenia duszy, które człowiekowi w niczym nie pomagają. A w dodatku nie odpowiadają prawdzie”.
W. Nigg „Misja rosyjskiego strannika. Rozmowa ze starcami” w: „Karmel” 6 (1985), 39
Człowiek jest odpowiedzialny nie tylko za uczucia
„Człowiek jest odpowiedzialny nie tylko za uczucia, które ma dla innych, ale i za te, które w innych budzi”.
bł. S. Wyszyński
Photo by Inactive account – ID 506967 on Pixabay
Jestem pieśnią, która śpiewa ptaka
„Jestem pieśnią, która śpiewa ptaka.
Jestem liściem, który stwarza las.
Jestem przypływem, co ściąga księżyc.
Jestem nurtem, co ujarzmia piach.
Jestem chmurą, tchnącą wiatru powiew;
ziemią, która daje słońcu blask;
jestem iskrą, która krzesze krzemień.
Dźwiękiem, który kształt formuje rąk.
Słowem, co człowieka wypowiada”.C. Causley „Jestem pieśnią”, cyt. za C. Funke „Atramentowa śmierć”
Photo by Loretta Tollefson on Pixabay
A więc czuwajcie
„A więc czuwajcie, bo kiedy ciało jest mdłe, to wtedy natura zwycięża i całe postępowanie człowieka jest poddane nie jego woli, ale bodźcom natury. A kiedy dusza zapada w odrętwienie, gdy nią zawładnie małoduszność czy smutek, wtedy zapanuje nad nią jej wróg i kieruje nią wbrew jej woli. Siły natury mogą opanować ciało, a nieprzyjaciel duszę.
Dlatego właśnie Pan poleca nam czuwać i przykazuje, byśmy się nie zaniedbywali, nie trwali w odrętwieniu i strzegli się zniechęcenia, bo tak mówi do nas Pismo: «Ocknijcie się, sprawiedliwi», oraz: «Powstałem i znów jestem z Tobą», i jeszcze: «Nie zniechęcajcie się», «oddani zaś posługiwaniu, nie upadajmy na duchu»”.św. Efrem, komentarz do „Diatessaronu”, za: Liturgia godzin t. 1 s. 177
Photo by Ajay kumar Singh on Pixabay