„Wielu żyje pośród świata na podobieństwo aniołów. – Dlaczego nie miałbyś i ty…?”
św. J. Escrivá „Droga”, s. 41
Photo by Ria Sopala on Pixabay
„Wielu żyje pośród świata na podobieństwo aniołów. – Dlaczego nie miałbyś i ty…?”
św. J. Escrivá „Droga”, s. 41
Photo by Ria Sopala on Pixabay
„Gdy czyjąś duszę uratujesz i zbawisz, więcej zyskasz niż świat, bo Ja nie za świat cierpiałem, ale za dusze. Nawet najmniejsze ofiary ta bardzo cenię, bo za nie można zbawić dusze”.
Jezus do S.B. Kunegundy Siwiec, „Miejsce mojego miłosierdzia i odpoczynku. Nadprzyrodzone oświecenia Służebnicy Bożej Kunegundy Siwiec”, s. 153
„Udzielam ci poznania rąbka mojej miłości. Gdybym ci dał poznać całą moją miłość, to [twoja] dusza nie zniosłaby tego ogromu i opuściłaby ciało. Gdy moja miłość i duszy miłującej zejdą się, a dusza oprze się na Mnie, taką [jej] daję siłę do wykonywania cnót, znoszenia cierpień, że się [jedno] stajemy, i dźwigniemy świat cały”.
Jezus do S.B. Kunegundy Siwiec, „Miejsce mojego miłosierdzia i odpoczynku. Nadprzyrodzone oświecenia Służebnicy Bożej Kunegundy Siwiec”, s. 114
Photo by Stephanie Pratt on Pixabay
„Najmniejszą łaskę ceń więcej niż świat cały, bo świat zniknie, a łaska na wieki trwać będzie”.
Jezus do S.B. Kunegundy Siwiec, „Miejsce mojego miłosierdzia i odpoczynku. Nadprzyrodzone oświecenia Służebnicy Bożej Kunegundy Siwiec”, s. 111
Photo by Frauke Riether on Pixabay
„Każde narodziny człowieka są początkiem świata, ale żadna śmierć nie jest jego końcem”.
W. Grzeszczyk „Parada paradoksów”
Photo by AntoniaRusev on Pixabay
„Paktować z tym światem, należeć do niego, mieć w nim znaczenie i mieć się dobrze […] to nie dla mnie, tego mi nie wolno, to grzech przeciwko wszystkiemu, co znam jako dobre i święte i w czym uczestniczyć jest dla mnie szczęściem”
H. Hesse „Kuracjusz”
Photo by Matthias Groeneveld on Pixabay
„Przed wszystkimi świat stoi otworem. Przed jednymi – wejściem, przed drugimi – wyjściem”.
W. Grzeszczyk „Parada paradoksów”
Photo by congerdesign on Pixabay
„Dzisiaj również religia katolicka jest w świecie wystawiona na ciężką próbę i ze wszelkich sił trzeba jej strzec, głosić ją i szerzyć. Wiele tu trzeba przezwyciężyć trudności i wiele ofiar ponieść, nie godzi się jednak od nich uchylać, bo chrześcijanin ma być niezachwiany w działaniu i w przeciwnościach. Ale Bóg stokrotnie mu to wynagrodzi szczęśliwością wiecznego życia. Jednakże, jeżeli istotnie chcemy mężnie dążyć do doskonałości chrześcijańskiej, wiedzmy, że i ona jest swoistym męczeństwem. Bo nie tylko przez rozlanie krwi dajemy Bogu dowód naszej wiary, ale i przeciwstawiając się powabom grzechu i oddając się całkowicie i wielkodusznie Temu, który jest naszym Stwórcą i Zbawcą, a który będzie kiedyś w niebie naszą nieprzemijającą radością”.
Pius XII, encyklika „Invicti athletae Christi” AAS 49 [1957] 321-331