„- Dziadek mawiał, że każdy, kto umiera, coś po sobie zostawia: dziecko, książkę, obraz, wybudowany dom, postawiony mur, uszyte buty. Zasadzony ogród. Zostawiasz coś, czego twoja ręka dotknęła w taki sposób, że twoja dusza ma dokąd odejść po śmierci, i kiedy ludzie patrzą na to coś, na posadzone przez ciebie drzewo czy kwiat, ona tam jest. Nie jest ważne, co dokładnie zrobiłeś, tłumaczył dziadek; liczy się to, że przetworzyłeś jakiś obiekt, przemieniłeś go ze stanu przed twoim dotykiem w inny, nowy stan, który w jakiś sposób cię przypomina i trwa już po tym, jak odsuniesz ręce. Różnica między człowiekiem, który po prostu przycina trawnik, a prawdziwym ogrodnikiem polega na dotyku, mawiał. Przystrzygacz mógłby w ogóle nie istnieć; ogrodnik będzie tam obecny przez całe życie”.
R. Bradbury „451° Fahrenheita”
Każdy, kto umiera, coś po sobie zostawia

![Gdzie jesteś, Mały Książę, gdzie? cytat na dziś - "Gdzie jesteś, Mały Książę, gdzie? Odszedłeś z mej książeczki kart. Czy po pustyni błądzisz znów, Rozmawiasz z echem pośród skał? Czy tam, gdzie świeci złoty wóz Oglądasz Ziemię w swoich snach, Gdzie pozostała z tamtych dni Niby wspomnienie bajka ta. W maleńkiej róży kochał się Książę na jednej z wielu gwiazd. Nie widział przedtem innych róż, Kiedy w daleki poszedł świat. Na Ziemi zwątpił w miłość swą, Tę najpiękniejszą z wszystkich snów, Bo jak miał w jednej kochać się, Gdy ujrzał park z tysiącem róż? [Nie wierz swym oczom szepnął wiatr, Jeśli kochasz, sercem patrz.] Zrozumiał wtedy Książę to, Że tylko jedna w świecie jest, Ta, którą kochał w wszystkie dni I wrócił znów do róży swej. Gdzie jesteś, Mały Książę, gdzie? Odszedłeś z mej książeczki kart. W świecie, gdzie nikt nie kocha róż Na zawsze ktoś pozostał sam. W świecie, gdzie nikt nie kocha róż Na zawsze ktoś pozostał sam.". K. Dzikowski "Mały Książę"](https://istis.pl/wp-content/uploads/2022/04/hands-1161112_1280-1-150x150.jpg)


Brak komentarzy