“Wiara ma być mała jak ziarenko gorczycy. Mała, czyli bezbronna, całkowicie zdana na Tego, od którego wszystko zależy. Dziecięca. Ufna”.
M. Jakimowicz “Jak poruszyć niebo?”, s. 94
Posty oznaczone jako Bóg
Niewielu może spojrzeć w lustro
“Niewielu może spojrzeć w lustro na swą gębę i powiedzieć: «Podobam się Bogu!». O tym, że nas «kocha» i «miłuje», słyszymy «od żłobka do nagrobka» i słowa te na większości z nas nie robią już wrażenia. Ale że Mu się podobamy?
– Bardzo Mu się podobamy – uśmiecha się od ucha do ucha Poldek Twardowski […] – Skoro mnie takiego stworzył i dał mi to, co mi dał, to jakże się Mu nie mam podobać? Jestem Jego dziełem”.M. Jakimowicz “Jak poruszyć niebo?”, s. 94
Jak często wydaje się nam, że Bóg nie jest z nas zadowolony?
“Jak często wydaje się nam, że Bóg nie jest z nas zadowolony? A On dwoi się i troi, by wybić nam tę myśl z głowy”.
M. Jakimowicz “Jak poruszyć niebo?”, s. 93
On ma słabość do desperatów
“[Jakub] Najpierw podstępem przejął prawo do pierworództwa od głodnego starszego braciszka, a potem stanął przed ojcem (co za tupet!) i bezczelnie kłamał, podając się za Ezawa! Przebrał się za starszego brata […]. Był w stanie zrobić wszystko, by otrzymać błogosławieństwo, gotów zapłacić każdą cenę. […] Ten desperat wykradł ojcu błogosławieństwo, które mu nie przysługiwało […] A Bóg? Przystał na te warunki. Uczynił Jakuba ojcem narodów, a z jego synów uczynił zalążek dwunastu pokoleń Izraela, czyli symbol królestwa! […] «Wiedźcie ze mną spór»… On ma słabość do desperatów, którzy dniem i nocą nie dają Mu spokoju. Do tych, którzy zastawiają zasadzki”.
M. Jakimowicz “Jak poruszyć niebo?”, s. 90-91
Czekasz od dawna na Bożą interwencję?
“Czekasz od dawna na Bożą interwencję? Stoisz w martwym punkcie, w którym, jak w polskim filmie, «nic się nie dzieje»? Płoń. Wołaj desperacko o przełom. Cierpliwie uwielbiaj. W ciemno”.
M. Jakimowicz “Jak poruszyć niebo?”, s. 89
Bóg wykonuje ten manewr w mgnieniu oka
“Bóg wykonuje ten manewr w mgnieniu oka. To, co dotąd było ciemnością, staje się światłem. Dziś w czasie spotkań, na które jestem zapraszany, często opowiadam o chwilach, w których przeżywałem ogromny kryzys. Bóg odwrócił kolej rzeczy: najbardziej przeklęte sytuacje zamienił w perły, którymi dziś się chwalę”.
M. Jakimowicz “Jak poruszyć niebo?”, s. 88
Bóg nie spuszcza nas z oka
“Bóg nie spuszcza nas z oka. Nieustannie bada nasze serca.
Jest Bogiem paradoksów. Skracania czasu. Zmiany pór roku, odwracania biegu rzeczy”.M. Jakimowicz “Jak poruszyć niebo?”, s. 87-88
Bóg przychodzi, kiedy chce
“Bóg przychodzi, kiedy chce. Często robi takie właśnie psikusy, że przychodzi, gdy kompletnie nie jesteśmy do tego przygotowani. Nie jesteśmy ani umyci, ani dobrze ubrani, jesteśmy w trakcie przebierania się na modlitwę, i wtedy następuje dotknięcie. Mocne dotknięcie”.
M. Jakimowicz “Jak poruszyć niebo?”, s. 79
Czekajcie, aż będziecie uzbrojeni mocą z wysoka
“«Czekajcie, aż będziecie uzbrojeni mocą z wysoka» – zapowiadał Syn Boży (Łk 24,49). Czekajcie na Parakleta. Nie wykonujcie nerwowych ruchów – zdaje się mówić. – Czekajcie na Jego odpowiedź w waszej sprawie. Jeśli jesteście pasterzami, wróćcie do pasienia owiec. Ojcowie pustyni doradzali, by w chwilach trudności, chaosu i duchowych zawirowań nie opuszczać swej celi i nie wykonywać żadnych gwałtownych ruchów. Identyczne intencje miał święty Ignacy Loyola, który notował: «Czekajcie. Pozostańcie na miejscu, aż zostaniecie uzbrojeni mocą z wysoka»”.
M. Jakimowicz “Jak poruszyć niebo?”, s. 66
Miałam w sobie sporo złości
“Miałam w sobie sporo złości, trafiałam na potężny opór materii. Szarpałam się. Byłam rozdarta. I wtedy przyjechał do nas rekolekcjonista. Po wysłuchaniu litanii moich żalów i skarg powiedział: «Jesteś w stanie to dzisiaj zostawić?» Zbaraniałam. «Jak to zostawić? Przestać się tym zajmować?». «Tak. Jeśli to jest Boże dzieło, On sam o nie zadba». Myślałam, że pójdzie jak z płatka, że powiem: «Oddaję wszystko», i zacznę fruwać lekka jak piórko. «Nosiło mnie» przez tydzień. Przyszedł jakiś klin. Nie byłam w stanie wypowiedzieć tych słów. W końcu po tygodniu walki (ja bardzo kłótliwa baba jestem) powiedziałam: «OK. Zostawiam to. To nie moje dzieło». I wtedy coś pękło. Poczułam się wolna, przyszedł pokój, a wszystko nabrało ogromnego przyspieszenia”.
A. Bałchan, cyt za: M. Jakimowicz “Jak poruszyć niebo?”, s. 60-61