„Wierzę w żywot wieczny, a więc w życie, które się tylko odmienia, a nie ustaje; mam przeto wiele czasu i wiele cierpliwości”.
bł. S. Wyszyński „Zapiski więzienne”, 25 października 1955
Photo by Willfried Wende on Pixabay
Poniżej znajdziesz wszystkie posty oznaczone hasłem „życie”. Jeśli uważasz, że któryś z nich nie powinien być tak oznaczony, albo że jeszcze któryś post powinien mieć takie oznaczenie, daj mi znać w komentarzu do danego posta. Nie obiecuję, że zmienię oznaczenia, ale obiecuję, że to sprawdzę!
„Wierzę w żywot wieczny, a więc w życie, które się tylko odmienia, a nie ustaje; mam przeto wiele czasu i wiele cierpliwości”.
bł. S. Wyszyński „Zapiski więzienne”, 25 października 1955
Photo by Willfried Wende on Pixabay
„Wszak Ty patrzysz na moje życie i wiesz, co daje mi to więzienie. A ja ufam kierowniczej łasce Bożej i wiem, ile przez nią zyskuję. Nie pytam: za co i dlaczego, bo ufam. Wystarczy mi mądrość, dobroć i miłość Boga jako sprawdziany wszystkiego, co mnie spotyka. Zresztą, czemu mam wszystko wiedzieć i rozumieć? Gdzież wtedy byłoby miejsce na ufność?”
bł. S. Wyszyński „Zapiski więzienne”, 31 grudnia 1954
Photo by Jill Wellington on Pixabay
„Przez chrzest stałeś się przybytkiem Ducha Świętego, nie wypędzaj Go więc z twego serca przez niegodne życie, nie oddawaj się ponownie w niewolę szatana, bo twoją ceną jest Krew Chrystusa”.
św. Leon Wielki, kazanie I o Narodzeniu Pańskim, 1-3, za: Liturgia godzin t. 1, s. 367
„Pracuj, jakbyś nie potrzebował pieniędzy.
Kochaj, jakby nikt cię nigdy nie zranił.
Tańcz, jakby nikt nie patrzył.
Śpiewaj, jakby nikt nie słuchał.
Żyj, jakby to było niebo na ziemi”.M. Twain
Nie jestem pewna autorstwa tego cytatu.
Photo by eko pramono on Pixabay
„Bądźcie wdzięczni za dar życia, ponieważ daje wam on okazję do miłości i do pracy, i do zabawy, i do podziwiania gwiazd”.
H. v. Dyke
Photo by Gerd Altmann on Pixabay
„Życie bez Wiary, bez podtrzymywania Prawdy w nieustannej walce, to nie jest życie, lecz wegetacja”.
bł. P. G. Frassati
Photo by Gerd Altmann on Pixabay
„Sądzę, że aby osiągnąć idealne życie duchowe, trzeba żyć na płaszczyźnie nadprzyrodzonej, to znaczy nigdy nie działać w sposób czysto naturalny. Trzeba być świadomym tego, że Bóg przebywa w głębi nas, i we wszystkim do Niego się uciekać. Wówczas nigdy nie będzie się pospolitym, nawet w spełnianiu najprostszej czynności, ponieważ nie żyje się tymi rzeczami, lecz się je przerasta. Dusza nadprzyrodzona nie zatrzymuje się nigdy na przyczynach wtórnych, lecz na samym Bogu. Jej życie jest proste, ponieważ zbliża się ono do życia duchów błogosławionych, ponieważ wyzwolona jest od siebie samej i od wszystkich rzeczy, wszystko dla niej sprowadza się do jedności, do tej jednej rzeczy potrzebnej, o której Mistrz mówił Marii. Wówczas dusza ta jest naprawdę wielka, naprawdę wolna, gdyż zamknęła swą wolę w woli Bożej”.
św. Elżbieta od Trójcy Świętej „Wielkość naszego powołania”
„O wartości życia rozstrzygają nie czyny, choćby wielkie, ale miłość, choćby mała”.
bł. S. Wyszyński
Photo by Ruslan Gilmanshin on Pixabay